tot înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| tot [toter; am totesten] Adjektiv | martwyadjective |
| total [kSt.:] Adjektiv | totalnyadjective |
| total unmusikalisch sein Verb | słoń nadepnął na ucho(przenośnie, przenośnia) o kimś niemuzykalnym, nie mającym słuchu |
| der Totalitarismus [des Totalitarismus; —] Substantiv | totalitaryzmnoun |
| totalitär [totalitärer; am totalitärsten] Adjektiv | totalitarnyadjective totalitarystyczny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) związany, zgodny z totalitaryzmem, właściwy totalitaryzmowi totalny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) dotyczący totalizmu |
| der Totalschaden [des Totalschadens; die Totalschäden] Substantiv | szkoda całkowita(lotnictwo, lotniczy) (motoryzacja) całkowite uszkodzenie pojazdu lub samolotu kwalifikujące go do kasacji |
| die Tote [der Toten, die Toten/zwei Tote] Substantiv | denatnoun umarłanoun |
| Totes Meer [das Tote Meer; des Toten Meer(e)s; —] Substantiv | Morze Martwe(geografia, geograficzny) słone jezioro znajdujące się na pograniczu Izraela, Autonomii Palestyńskiej i Jordanii; |
| Tote Meerhand Substantiv | korkowiec(zoologia, zoologiczny) Alcyonium palmatum, gatunek koralowca, koral korkowiec; |
| das Totem [des Totems; die Totems] Substantiv | totem(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) zwierzę, roślina lub przedmiot, który w kulturach pierwotnych służy za godło rodziny czy klanu, uważany często za przodka lub opiekuna i otaczany czcią; |
| der Totemismus [des Totemismus; —] Substantiv | totemizm(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (etnografia, etnograficzny) zespół wierzeń religijnych u ludów pierwotnych opierający się na kulcie totemu |
| die Totenbahre [der Totenbahre; die Totenbahren] Substantiv | marynoun |
| Totenbeschwörung | Nekromantie Substantiv | nekromancja(ezoteryka) wróżenie polegające na wywoływaniu duchów zmarłych w celu uzyskania od nich wiedzy o przyszłości; |
| der Totengräber [des Totengräbers; die Totengräber] Substantiv | grabarz(rzemiosło, rzemieślniczy) osoba zajmująca się kopaniem grobów i grzebaniem zmarłych; |
| der Totenkopf [des Totenkopf(e)s; die Totenköpfe] Substantiv | trupia czaszkanoun trupia głowanoun trupia główkanoun |
| Totenleuchte Substantiv | latarnia umarłych(architektura, architektoniczny) (historia, historyczny, historycznie) kamienna budowla o znaczeniu mistycznym, w formie wieżyczki, stawiana dawniej przy cmentarzach i szpitalach; |
| der Totentanz [des Totentanzes; die Totentänze] Substantiv | taniec śmierci(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (sztuka) alegoryczny, średniowieczny korowód związany głównie z uroczystościami pogrzebowymi; |
| die Totentrompete [der Totentrompete; die Totentrompeten] plant name | lejkowiec dętyplant name |
| die Totenwache [der Totenwache; die Totenwachen] Substantiv | stypa(etnografia, etnograficzny) (gastronomia) poczęstunek organizowany po pogrzebie; |
| der Toter Substantiv | umarłynoun zmarłynoun |
| totschweigen [schwieg tot; hat totgeschwiegen] Verb | |
| Totmanneinrichtung Substantiv | czuwak(kolejnictwo) urządzenie hamulcowe w pojeździe szynowym, zatrzymujące pociąg w wypadku niedyspozycji lub zaśnięcia maszynisty; |
| Ableben | Tot Substantiv | zgon(książkowy) śmierć, skonanie |
| amitotisch | |
| antimitotisch Adjektiv | antymitotyczny(biologia, biologiczny) hamujący mitozę |
| Aristoteles Substantiv | Arystoteles(historia, historyczny, historycznie) filozof grecki, |
| der Aristoteliker [des Aristotelikers; die Aristoteliker] Phrase | arystotelikphrase |
| aristotelisch Adjektiv | arystotelesowski(filozofia, filozoficzny) odnoszący się do Arystotelesa lub jego nauk arystotelesowyadjective |
| Aristotelismus Substantiv | arystotelizm(filozofia, filozoficzny) doktryna filozoficzna Arystotelesa |
| die Asymptote [der Asymptote; die Asymptoten] Substantiv | asymptota(matematyka, matematyczny) prosta, do której dąży dana krzywa lub wykres danej funkcji; |
| das Autotelefon [des Autotelefons; die Autotelefone] Substantiv | |
| Autotherapie | |
| die Autotomie [der Autotomie; die Autotomien] Substantiv | autotomia(zoologia, zoologiczny) zdolność niektórych zwierząt do odrzucenia części własnego ciała, a następnie jego regeneracji; |
