Germană | Poloneză |
---|---|
spitzen [spitzte; hat gespitzt] Verb | ostrzyćverb |
Spitzen [spitzte; hat gespitzt] Substantiv | ostrzenie(rzeczownik odczasownikowy) od ostrzyć |
die Spitze [der Spitze; die Spitzen] Substantiv | ażur(włókiennictwo) rodzaj haftu lub dzianiny z dziureczkami czubeknoun koronka(włókiennictwo) wyrób będący rodzajem ażurowej plecionki z nici; szpicanoun |
Spitzen- Adjektiv | koronkowyadjective |
Spitzen- | durchbrochen Adjektiv | ażurowyadjective |
spitzenlos Adjektiv | bezkłowy(technologia, technika, techniczny) nie mający kłów |
der Spitzenverkehr [des Spitzenverkehr(e)s; die Spitzenverkehre] Substantiv | szczyt(przenośnie, przenośnia) godziny największego nasilenia ruchu lub poboru energii |
die Fingerspitze [der Fingerspitze; die Fingerspitzen] Substantiv | opuszka(anatomia, anatomiczny) końcowa, zaokrąglona część palca |
die Messerspitze [der Messerspitze; die Messerspitzen] Substantiv | szczypta(przenośnie, przenośnia) niewielka ilość jakiejś niematerialnej cechy szczyptanoun |
die Pfeilspitze [der Pfeilspitze; die Pfeilspitzen] Substantiv | grot(wojskowość, wojskowy) ostre, najczęściej metalowe zakończenie strzał, broni drzewcowej, czy innych znaków wojskowych; |