kosmo- înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| kosmo- | kosmo-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z kosmosem |
| das Kosmodrom [des Kosmodrom(e)s; die Kosmodrome] Substantiv | kosmodrom(astronautyka, astronautyczny) ośrodek, w którym przeprowadza się starty statków kosmicznych oraz starty i lądowania promów kosmicznych, w którym przygotowuje się i nadzoruje loty kosmiczne; |
| die Kosmogonie [der Kosmogonie; die Kosmogonien] Phrase | kosmogoniaphrase |
| kosmogonisch Adjektiv | kosmogonicznyadjective |
| die Kosmografie [der Kosmografie; die Kosmografien] Substantiv | kosmografia(filozofia, filozoficzny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wyobrażenie o świecie i jego funkcjonowaniu charakterystyczne dla konkretnej religii lub systemu filozoficznego kosmografia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) dawna nauka badająca strukturę i ewolucję wszechświata |
| Kosmologe | Kosmologin Substantiv | kosmolognoun |
| die Kosmologie [der Kosmologie; die Kosmologien] Substantiv | kosmologia(astronomia, astronomiczny) dział astronomii, który zajmuje się kosmosem; nauka o wszechświecie; |
| kosmologisch Adjektiv | kosmologicznyadjective |
| der Kosmonaut [des Kosmonauten; die Kosmonauten] Substantiv | kosmonautanoun |
| Kosmonautin Substantiv | kosmonautkanoun |
| Kosmopolit | Weltbürger Substantiv | kosmopolitanoun |
| kosmopolitisch Adjektiv | kosmopolitycznyadjective |
| der Kosmos [des Kosmos; —] Substantiv | kosmos(astronomia, astronomiczny) przestrzeń poza obszarem ziemskiej atmosfery; |
