ep înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| EP | PE= (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) Parlament Europejski |
| Epaulette | |
| Epaulette Substantiv | epolet(wojskowość, wojskowy) naramiennik ozdobiony taśmą lub sznurem złotym lub srebrnym, często z frędzlami, w niektórych armiach z umieszczonymi oznakami stopnia wojskowego |
| EPDM | EPDM(chemia, chemiczny) (technologia, technika, techniczny) tworzywo sztuczne, rodzaj elastomeru, terpolimer otrzymywany z monomerów etylenowo-propylenowo-dienowych; |
| das Epos [des Epos; die Epen] Substantiv | epos(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) poemat epicki pisany wierszem lub rzadziej prozą, w którym dzieje legendarnych lub rzeczywistych bohaterów są przedstawione na tle wydarzeń historycznych |
| Ependymom Substantiv | wyściółczak(medycyna, medyczny) nowotwór ośrodkowego układu nerwowego wywodzący się z komórek wyściółki |
| Epenthese | |
| Eperies Substantiv | Preszów(geografia, geograficzny) miasto na Słowacji; |
| der Ephebe [des Epheben; die Epheben] Substantiv | efebnoun |
| ephemer [ephemerer; am ephemersten] Phrase | efemerycznephrase |
| ephemer [ephemerer; am ephemersten] Adjektiv | efemerycznyadjective |
| die Ephemeride Substantiv | efemerydy(astronomia, astronomiczny) dane tabelaryczne pozwalające określać położenie ciał niebieskich; |
| Epheserbrief | |
| Ephesus Substantiv | Efez(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) starożytne miasto w Azji Mniejszej; |
| Ephialtes Substantiv | Efialtesnoun |
| Ephräm Substantiv | Efrem(rzadki, rzadko używany) imię męskie; |
| epi- | epi-pierwszy człon wyrazów złożonych, mający znaczenie: zewnętrzny, poprzedzający coś, następujący po czymś, położony nad czymś |
| die Epidemie [der Epidemie; die Epidemien] Substantiv | epidemia(medycyna, medyczny) duża liczba zachorowań na tę samą chorobę, na tym samym obszarze i w tym samym czasie; |
| Epidemiologe | Epidemiologin Substantiv | epidemiolog(medycyna, medyczny) lekarz specjalista zajmujący się zapobieganiem i zwalczaniem epidemii |
| die Epidemiologie [der Epidemiologie; —] Substantiv | epidemiologia(edukacja, edukacyjny) (medycyna, medyczny) nauka zajmująca się czynników wpływających na powstawanie i szerzenie się epidemii, a także sposobami zwalczania i zapobiegania epidemiom; |
| epidemiologisch Adjektiv | epidemiologiczny(medycyna, medyczny) związany z epidemiologią, dotyczący epidemiologii |
| epidemisch | Epidemie Adjektiv | epidemiczny(medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) związany z epidemią, dotyczący epidemii |
| die Epidermis [der Epidermis; die Epidermen] Substantiv | naskóreknoun |
| Epidot Substantiv | epidot(mineralogia, mineralogiczny) pospolity minerał z grupy krzemianów o szeroko rozpowszechnionym zasięgu, kruchy, przezroczysty, w zależności od kierunku obserwacji zmienia swoją barwę od ciemnozielonej do żółtozielonej, Ca2(Fe,Al)Al2(SiO4)(Si2O7)O(OH); |
| Epigenetik | |
| Epigenetik Substantiv | epigenetyka(biologia, biologiczny) (medycyna, medyczny) badanie dziedziczności pozagenowej; |
| epigenetisch Adjektiv | epigenetyczny(biologia, biologiczny) (medycyna, medyczny) związany z dziedzicznością pozagenową, dotyczący dziedziczności pozagenowej |
| der Epigone [des Epigonen; die Epigonen] Substantiv | epigonnoun |
| Epigraf | Epigraph Substantiv | epigraf(historia, historyczny, historycznie) napis wykuty w kamieniu lub wycięty w drewnie, stanowiący element architektury, pomnika, nagrobka; |
| das Epigramm [des Epigramm(e)s; die Epigramme] Substantiv | epigramat(historia, historyczny, historycznie) krótki wierszowany napis umieszczany na nagrobkach i pomnikach (zwłaszcza w starożytności) epigramat(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) krótki utwór poetycki mający charakter satyryczny bądź dydaktyczny; fraszka(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) krótki żartobliwy wierszyk; |
| epigrammatisch Adjektiv | epigramatyczny(przymiotnik) od epigramat |
| die Epigraphik Substantiv | epigrafikanoun |
| die Epik [der Epik; —] Substantiv | epika(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) rodzaj literacki; |
| Epikard Substantiv | nasierdzie(anatomia, anatomiczny) błona surowicza pokrywająca z zewnątrz mięsień sercowy, stanowiąca wewnętrzną blaszkę osierdzia; |
| Epiker | Erzähler Substantiv | epik(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) twórca epiki |
| Epiklese Substantiv | epikleza(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) modlitwa liturgiczna odmawiana przez prezbitera podczas eucharystii, wzywająca Boga do uświęcenia darów chleba i wina oraz uczestników zgromadzenia; |
| die Epikrise [der Epikrise; die Epikrisen] Substantiv | epikryza(medycyna, medyczny) podsumowanie danych z postępowania lekarskiego wraz z zaleceniami dalszego leczenia; |
| Epikur Substantiv | Epikur(historia, historyczny, historycznie) (filozofia, filozoficzny) starożytny grecki filozof; |
