absolut înseamnă în Poloneză
| Germană | Poloneză |
|---|---|
| Absolut Substantiv | absolutnoun |
| absolut Adjektiv | absolutnyadjective bezwzględny(matematyka, matematyczny) pozbawiony znaku, będący wynikiem wartości bezwzględnej bezwzględny(metrologia, metrologiczny) wyrażony w tych samych jednostkach, co mierzona wielkość |
| absolut Adverb | absolutnie(filozofia, filozoficzny) obiektywnie, niezależnie od czegoś, bezwzględnie absolutnie(historia, historyczny, historycznie) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) mając nieograniczoną władzę, posiadając władzę absolutną absolutnieadverb bezwarunkowoadverb poprawnieadverb |
| absolut | absolutistisch Adjektiv | absolutystyczny(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) oparty na zasadach absolutyzmu (ustroju państwowego) |
| absolut | völlig Adverb | absolutnieadverb |
| absolute Mehrheit | |
| absolute Musik | |
| absolute Temperatur Substantiv | temperatura bezwzględna(chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) temperatura w skali Kelvina |
| absolute Temperatur Phrase | temperatura absolutnaphrase |
| absoluter Nullpunkt | |
| Absolutes | |
| absolutes Gehör | absolutes Ohr Substantiv | słuch absolutny(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) zdolność rozróżniania bezwzględnej wysokości dźwięku; |
| die Absolutheit [der Absolutheit; die Absolutheiten] Substantiv | absolutnośćnoun |
| die Absolution [der Absolution; die Absolutionen] Substantiv | absolucja(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) rozgrzeszenie, zdjęcie klątwy kościelnej, odpuszczenie grzechów; rozgrzeszenie(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oczyszczenie z grzechów, odpuszczenie grzechów; |
| der Absolutismus [des Absolutismus] Substantiv | absolutyzm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) monarchia nieograniczona; |
| der Absolutist [des Absolutisten; die Absolutisten] Substantiv | absolutystanoun |
| absolutistisch Adjektiv | absolutystyczny(filozofia, filozoficzny) nacechowany absolutyzmem (doktryną filozoficzną) |
| Ablativus absolutus | |
| aufgeklärter Absolutismus Substantiv | absolutyzm oświecony(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) ostatnia faza absolutyzmu; |
| verabsolutieren [verabsolutierte; hat verabsolutiert] Phrase | absolutyzowaćphrase |
| Verabsolutierung Substantiv | absolutyzacjanoun |
