Germană | Maghiară |
---|---|
die Spucke [der Spucke; —] Substantiv [ˈʃpʊkə] umgangssprachlich | nyál◼◼◼főnév |
spucken [spuckte; hat gespuckt] Verb [ˈʃpʊkn̩] | köp◼◼◼igeJohni köpött egyet. = John spuckte auf den Boden. köpköd◼◼◻igeAz Etna lávát köpköd. = Der Ätna spuckt Lava. |
spucken [spuckte; hat gespuckt] Verb [ˈʃpʊkn̩] landschaftlich | hány◼◼◻ige |
anspucken [spuckte an; hat angespuckt] Verb [ˈanˌʃpʊkn̩] | leköp◼◼◼ige ráköp◼◻◻ige |
ausspucken [spuckte aus; hat ausgespuckt ] Verb [ˈaʊ̯sˌʃpʊkn̩] | kiköp◼◼◼igeJohni kiköpte a cseresznyemagot. = John hat den Kirschkern ausgespuckt. |
bespucken [bespuckte; hat bespuckt] Verb [bəˈʃpʊkn̩] | leköpdös◼◼◼ige |
Da bleibt einem die Spucke weg. umgangssprachlich |