pol bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| der Pol [des Pols; die Pole] Substantiv | biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun elektryczny biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun magnetyczny biegunnoun biegunnoun |
| Pol Kufe Substantiv | biegunnoun |
| Polabisch Substantiv | połabskinoun |
| polabisch Adjektiv | połabskiadjective |
| Polacke Substantiv | Polaczek(potocznie, potoczny) (lekceważąco, lekceważący) albo (pogardliwie, pogardliwy) Polak |
| Polacker Substantiv | polacca(historia, historyczny, historycznie) (marynarka) śródziemnomorski dwumasztowiec lub trójmasztowiec z ożaglowaniem typu łacińskiego lub skośnego; |
| polar Adjektiv | polarny(geografia, geograficzny) właściwy terenom podbiegunowym lub znajdujący się na tych terenach |
| der Polarfuchs [des Polarfuchses; die Polarfüchse] (oder Eisfuchs) Substantiv | lis polarny(zoologia, zoologiczny) ssak drapieżny z rodziny psowatych, zamieszkujący obszary na północ od koła podbiegunowego; |
| der Polarfuchs [des Polarfuchses; die Polarfüchse] (oder Eisfuchs) animal name | piesiecanimal name |
| polarisieren [polarisierte; hat polarisiert] Verb | polaryzowaćverb |
| die Polarisierung [der Polarisierung; die Polarisierungen] Substantiv | polaryzacjanoun spolaryzowanienoun |
| die Polarität [der Polarität; die Polaritäten] Substantiv | biegunowośćnoun polarnośćnoun |
| Polaritätsprofil | |
| Polarkreise Substantiv | koło podbiegunowe(geografia, geograficzny) równoleżnik o szerokości geograficznej 66°33 na pólkuli północnej i południowej; |
| das Polarlicht [des Polarlicht(e)s; die Polarlichter] Substantiv | zorza polarnanoun |
| der Polarstern [des Polarstern(e)s; —] Substantiv | gwiazda Polarnanoun |
| der Polder [des Polders; die Polder] Substantiv | polder(geografia, geograficzny) depresyjny teren nadmorski stale osuszany i otoczony wydmami lub groblami w celu zabezpieczenia przed zalaniem, występujący głównie w Holandii i w Niemczech |
| der Pole [des Polen; die Polen] Substantiv | Polak(etnografia, etnograficzny) obywatel Polski, mieszkaniec Polski, osoba narodowości polskiej; |
| Poledance Substantiv | taniec na rurze(choreografia, choreograficzny) rodzaj tańca wykonywanego na pionowo zamocowanej rurze; |
| die Polemik [der Polemik; die Polemiken] Substantiv | polemikanoun |
| polemisch [polemischer; am polemischsten] Adjektiv | polemicznyadjective |
| Polen [polte; hat gepolt] Substantiv | Polska(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie Środkowej ze stolicą w Warszawie; |
| die der Polenta [des/der Polenta(s); die Polentas, die Polenten] Substantiv | polentanoun |
| das Polentum Substantiv | polskośćnoun |
| polieren [polierte; hat poliert] Verb | polerowaćverb pucowaćverb szlifować(przenośnie, przenośnia) udoskonalać, pracować nad ulepszeniem czegoś |
| polieren | ausfeilen Verb | polerować(przenośnie, przenośnia) nanosić poprawki w celu ulepszenia czegoś |
| die Polin [der Polin; die Polinnen] Substantiv | Polkanoun |
| Poliomyelitis | Heine-Medin-Krankheit Substantiv | choroba Heinego-Medina(medycyna, medyczny) choroba, którą powoduje wirus polio, objawiająca się często porażeniem mięśni; |
| Polis Substantiv | polis(historia, historyczny, historycznie) typ organizacji państwa w starożytnej Grecji, który obejmował ośrodek miejski wraz z przyległymi obszarami; |
| die Politesse [der Politesse; die Politessen, —] Substantiv | |
| Politie Substantiv | politeja(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) ustrój wyrożniony przez Arystotelesa, w założeniach charakteryzujący się rządami (wielu) obywateli dla dobra ogółu; |
| die Politik [der Politik; die Politiken] Substantiv | politykanoun |
| Politik | Grundsatz Substantiv | politykanoun |
