Deutsch-Polnisch Wörterbuch »

po bedeutet auf Polnisch

DeutschPolnisch
der Pointer [des Pointers; die Pointer] Substantiv

wyżeł(kynologia, kynologiczny) pies myśliwski z charakterystyczną stójką;
noun

der Pointillismus [des Pointillismus; —] Substantiv

pointylizm(sztuka) technika malarska polegająca na równomiernym pokrywaniu powierzchni obrazu drobnymi punktami czystych kolorów;
noun

puentylizm(sztuka) technika malarska polegająca na równomiernym pokrywaniu powierzchni obrazu drobnymi punktami czystych kolorów;
noun

Poitevin Adjektiv

poitierskiadjective
związany z Poitiers, dotyczący Poitiers

Poitou Substantiv

Piktawia(historia, historyczny, historycznie) (dawniej, dawny) Poitou (historyczna prowincja francuska)
noun

Poitou-Charentes Substantiv

Poitou-Charentes(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) (administracja) dawny francuski region administracyjny położony w zachodniej części kraju, zniesiony w 2015 r.
noun

der Pokal [des Pokals; die Pokale] Substantiv

pokalnoun
naczynie do piwa z nóżką;

puchar(sport, sportowy) trofeum przyznawane jako nagroda;
noun

puchareknoun

das der Poker [des Pokers; —] Substantiv

poker(termin karciany) gra hazardowa, w różnych odmianach, polegająca na uzyskaniu najlepszej kombinacji kart w ręku w stosunku do przeciwników;
noun

der Pol [des Pols; die Pole] Substantiv

biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun elektryczny
noun

biegun(fizyka, fizyczny) (zobacz) biegun magnetyczny
noun

biegunnoun
jeden z dwóch punktów na powierzchni obracającego się ciała niebieskiego, przez które przechodzi jego oś obrotu

biegunnoun
miejsce z jakiegoś względu najdalsze lub posiadające najbardziej ekstremalne cechy;

Pol Kufe Substantiv

biegunnoun
element takich przedmiotów jak koń na biegunach, lub fotel bujany, wygięty pręt na którym buja się dany przedmiot

Polabisch Substantiv

połabskinoun
język połabski;

polabisch Adjektiv

połabskiadjective
związany z Połabiem i Połabianami, dotyczący Połabia

Polacke Substantiv

Polaczek(potocznie, potoczny) (lekceważąco, lekceważący) albo (pogardliwie, pogardliwy) Polak
noun

Polacker Substantiv

polacca(historia, historyczny, historycznie) (marynarka) śródziemnomorski dwumasztowiec lub trójmasztowiec z ożaglowaniem typu łacińskiego lub skośnego;
noun

polar Adjektiv

polarny(geografia, geograficzny) właściwy terenom podbiegunowym lub znajdujący się na tych terenach
adjective

der Polarfuchs [des Polarfuchses; die Polarfüchse] (oder Eisfuchs) Substantiv

lis polarny(zoologia, zoologiczny) ssak drapieżny z rodziny psowatych, zamieszkujący obszary na północ od koła podbiegunowego;
noun

der Polarfuchs [des Polarfuchses; die Polarfüchse] (oder Eisfuchs) animal name

piesiecanimal name

polarisieren [polarisierte; hat polarisiert] Verb

polaryzowaćverb

die Polarisierung [der Polarisierung; die Polarisierungen] Substantiv

polaryzacjanoun

spolaryzowanienoun

die Polarität [der Polarität; die Polaritäten] Substantiv

biegunowośćnoun

polarnośćnoun

Polaritätsprofil

profil polarności

Polarkreise Substantiv

koło podbiegunowe(geografia, geograficzny) równoleżnik o szerokości geograficznej 66°33 na pólkuli północnej i południowej;
noun

das Polarlicht [des Polarlicht(e)s; die Polarlichter] Substantiv

zorza polarnanoun
zjawisko świetlne w postaci barwnych pasm obserwowanych na niebie w okolicach podbiegunowych;

der Polarstern [des Polarstern(e)s; —] Substantiv

gwiazda Polarnanoun

der Polder [des Polders; die Polder] Substantiv

polder(geografia, geograficzny) depresyjny teren nadmorski stale osuszany i otoczony wydmami lub groblami w celu zabezpieczenia przed zalaniem, występujący głównie w Holandii i w Niemczech
noun

der Pole [des Polen; die Polen] Substantiv

Polak(etnografia, etnograficzny) obywatel Polski, mieszkaniec Polski, osoba narodowości polskiej;
noun

Poledance Substantiv

taniec na rurze(choreografia, choreograficzny) rodzaj tańca wykonywanego na pionowo zamocowanej rurze;
noun

die Polemik [der Polemik; die Polemiken] Substantiv

polemikanoun
dyskusja na temat sporny dla obu stron dyskusji

polemisch [polemischer; am polemischsten] Adjektiv

polemicznyadjective

Polen [polte; hat gepolt] Substantiv

Polska(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie Środkowej ze stolicą w Warszawie;
noun

die der Polenta [des/der Polenta(s); die Polentas, die Polenten] Substantiv

polentanoun

das Polentum Substantiv

polskośćnoun
cecha tego, co polskie; polski charakter czegoś

polieren [polierte; hat poliert] Verb

polerowaćverb
czyścić, nadawać czemuś połysk przez pocieranie

123