kur bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| die Kur [der Kur; die Kuren] Substantiv | kuracjanoun |
| Kura Substantiv | Kura(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka płynąca przez Turcję, Gruzję i Azerbejdżan, uchodzi małą deltą do Morza Kaspijskiego; |
| kurativ Adjektiv | leczniczoadjective |
| der Kurator [des Kurators; die Kuratoren] Substantiv | kuratornoun |
| ankurbeln [kurbelte an; hat angekurbelt] Verb | napędzaćverb uruchamiaćverb |
| der Kurde [des Kurden; die Kurden] Substantiv | Kurd(etnografia, etnograficzny) przedstawiciel narodu zamieszkującego głównie Kurdystan; |
| die Kurdin [der Kurdin; die Kurdinnen] Substantiv | Kurdyjka(etnografia, etnograficzny) przedstawicielka narodu zamieszkującego głównie Kurdystan |
| das Kurdisch [des Kurdischs, des Kurdischen; —] Substantiv | kurdyjski(językoznawstwo, językoznawczy) język Kurdów |
| das kurdisch [des Kurdischs, des Kurdischen; —] Adjektiv | kurdystańskiadjective |
| kurdisch | Kurdisch Adjektiv | kurdyjskiadjective |
| Kurdistan [Kurdistan(s); —] Substantiv | Kurdystan(geografia, geograficzny) górzysta kraina w południowo-zachodniej Azji zamieszkana przez Kurdów; |
| Kurdologie Substantiv | kurdologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) dyscyplina akademicka skoncentrowana na kulturze, historii i języku Kurdów |
| Kureika Substantiv | Kurejka(geografia, geograficzny) (hydrologia, hydrologiczny) rzeka w Rosji, prawy dopływ Jeniseju; |
| der Kurfürst [des Kurfürsten; die Kurfürsten] Substantiv | elektornoun |
| das Kurhaus [des Kurhauses; die Kurhäuser] Substantiv | dom zdrojowynoun dom zdrojowynoun |
| die Kurie [der Kurie; die Kurien] Substantiv | kuria(historia, historyczny, historycznie) (architektura, architektoniczny) budynek posiedzeń senatu w starożytnym Rzymie; kuria(historia, historyczny, historycznie) jednostka podziału obywateli w starożytnym Rzymie; kuria(kościelny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) instytucja administracyjna zarządzająca diecezją, na której czele stoi ordynariusz; kuria(kościelny) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) instytucja administracyjna zarządzająca prowincją zakonną, na której czele stoi przełożony prowincjalny; |
| der Kurier [des Kuriers; die Kuriere] Substantiv | kurier(usługi pocztowe, kurierskie, poczta) osoba szybko dostarczająca przesyłki lub wiadomości; |
| auskurieren [kurierte aus; hat auskuriert] Verb | wykurowaćverb wykurować sięverb |
| Kurilen Substantiv | Wyspy Kurylskie(geografia, geograficzny) archipelag na Oceanie Spokojnym położony między Hokkaido a Kamczatką; |
| kurios [kurioser; am kuriosesten] Adjektiv | kuriozalnyadjective |
| kurios | eigenartig | absonderlich Adjektiv | osobliwyadjective |
| die Kuriosität [der Kuriosität; die Kuriositäten] Substantiv | ciekawostkanoun |
| Kuriositätenkabinett | Wunderkammer Substantiv | gabinet osobliwościnoun |
| kurisch Adjektiv | kurońskiadjective |
| Kurisches Haff Substantiv | Zalew Kuroński(geografia, geograficzny) zatoka na południowo-wschodnim wybrzeżu Morza Bałtyckiego na terytorium Rosji i Litwy; |
| die Kurkuma [der Kurkuma; die Kurkumen] Substantiv | kurkuma(potocznie, potoczny) (botanika, botaniczny) Curcuma, ostryż, ostryż długi |
| Kurland Substantiv | Kurlandia(geografia, geograficzny) kraina historyczna w zachodniej części Łotwy na półwyspie nad Bałtykiem; |
| Kurländer Substantiv | Kur(historia, historyczny, historycznie) (etnografia, etnograficzny) członek bałtyjskiego ludu zamieszkującego obszar dzisiejszej zachodniej Łotwy, nazywany Kuronią albo Kurlandią |
| Kurländische Aa Substantiv | Lelupa(geografia, geograficzny) rzeka na Łotwie, powstająca z połączenia Niemenka i Muszy; |
| Kurmandschi Substantiv | kurmandżi(językoznawstwo, językoznawczy) język z grupy irańskiej, tworzący wraz z sorani oraz kilkoma innymi pokrewnymi językami i dialektami tzw. makrojęzyk kurdyjski; |
| der Kurort [des Kurort(e)s; die Kurorte] Substantiv | kurortnoun uzdrowiskonoun |
| kurpfuschen [kurpfuschte; hat gekurpfuscht] Phrase | |
| der Kurpfuscher [des Kurpfuschers; die Kurpfuscher] Substantiv | znachor(książkowy) człowiek bez uprawnień i bez odpowiedniego wykształcenia medycznego zajmujący się leczeniem ludzi, zwykle za pomocą ziół, zamawiania, guseł, czarów |
