Deutsch-Polnisch Wörterbuch »

kirche bedeutet auf Polnisch

DeutschPolnisch
die Kirche [der Kirche; die Kirchen] Substantiv

eklezja(historia, historyczny, historycznie) zgromadzenie pełnoprawnych obywateli starożytnych Aten, którzy ukończyli 20 lat, najwyższy organ władzy decydujący o polityce zagranicznej i wewnętrznej polis;
noun

kościół(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia chrześcijańska;
noun

Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) chrześcijańska wspólnota religijna w danym miejscu, np. mieście, kraju; także wspólnota wszystkich wyznawców danej religii
noun

Kościół(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) religijna instytucja społeczna obejmująca wspólnotę wiernych danej religii, zwykle chrześcijańskiej, przeważnie hierarchiczna;
noun

zbórnoun

der Kirchenbann [des Kirchenbann(e)s; die Kirchenbanne] Phrase

klątwa kościelnaphrase

Kirchenbann | Anathema | Anathem Substantiv

anatema(kościelny) klątwa kościelna, wyklęcie, wykluczenie ze społeczności; potępienie poglądów heretyckich;
noun

kirchenfeindlich Adjektiv

antykościelnyadjective
skierowany przeciwko Kościołowi, niechętny wobec Kościoła

Kirchenhalle Substantiv

babiniec(dawniej, dawny) także obecnie (Kraków, Bukowina) (architektura, architektoniczny) przedsionek kościoła lub wydzielona część synagogi, przeznaczone dla kobiet;
noun

das Kirchenjahr [des Kirchenjahr(e)s; die Kirchenjahre] Phrase

rok kościelnyphrase

rok liturgicznyphrase

das Kirchenlatein [des Kirchenlateins; —] Substantiv

łacina kościelna(językoznawstwo, językoznawczy) język łaciński używany w liturgii Kościoła
noun

das Kirchenlied [des Kirchenlied(e)s; die Kirchenlieder] Substantiv

kantyk(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) pieśń zaczerpnięta z Biblii, włączona do którejś z godzin kanonicznych;
noun

kirchenslawisch

kościół słowiański

Kirchensprache

język kościelny

die Kirchensteuer [der Kirchensteuer; die Kirchensteuern] Substantiv

podatek kościelny(ekonomia, ekonomiczny) podatek pobierany na rzecz kościoła, np. w formie odpisu;
noun

der Kirchenvater [des Kirchenvaters; die Kirchenväter] Substantiv

ojciec Kościoła(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) starożytny pisarz lub teolog chrześcijański;
noun

Altkirchenslawisch Adjektiv

język staro-cerkiewno-słowiańskiadjective

Andreaskirche

kościół pod wezwaniem świętego Andrzeja

kościół świętego Andrzeja

Annenkirche

kościół pod wezwaniem świętej Anny

kościół świętej Anny

arm wie eine Kirchenmaus Adjektiv

biedny jak mysz kościelnaadjective
bardzo biedny

arm wie eine Kirchenmaus sein

być biednym jak mysz kościelna

Baptisterium | Taufbecken | Taufkirche Substantiv

chrzcielnica(architektura, architektoniczny) część kościoła, gdzie dokonuje się chrztu
noun

Bischofskirche Substantiv

sobór(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) większa świątynia prawosławna;
noun

Clemenskirche

kościół pod wezwaniem świętego Klemensa

Dünkirchen Substantiv

Dunkierka(geografia, geograficzny) (administracja) miasto w północnej Francji;
noun

Franziskanerkirche

kościół franciszkanów

Garmisch-Partenkirchen

Garmisch-Partenkirchen

die Garnisonkirche [der Garnisonkirche; die Garnisonkirchen] Phrase

kościół garnizonowyphrase

Gelsenkirchen

Gelsenkirchen

Heiliggeistkirche

kościół pod wezwaniem Ducha Świętego

Katholische Kirche Substantiv

Kościół katolicki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) trynitarne wyznanie chrześcijańskie, tradycji katolickiej mające system dogmatyczno-doktrynalny oparty na Biblii i tradycji, uznające siedem sakramentów, autorytet Kościoła oraz kult maryjny i świętych, na którego czele stoi papież;
noun

die Klosterkirche [der Klosterkirche; die Klosterkirchen] Phrase

kościół klasztornyphrase

die orthodoxe Kirche (Ostkirche) Substantiv

cerkiew(architektura, architektoniczny) (religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) świątynia prawosławna;
noun

cerkiew(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) wspólnota chrześcijan wyznania prawosławnego;
noun

Parochialkirche | Pfarrkirche Substantiv

fara(przestarzałe, przestarzały) (kościelny) (administracja) główny kościół parafialny w mieście;
noun

kościół parafialny(kościelny) (administracja) jedyna lub główna świątynia w danej parafii;
noun

Schisma | Kirchenspaltung Substantiv

schizma(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) formalny rozdział między wyznawcami jednej religii;
noun

12