gut bedeutet auf Polnisch
| Deutsch | Polnisch |
|---|---|
| der Weg zur Hölle ist mit guten Vorsätzen gepflastert | dobrymi chęciami jest piekło wybrukowanemając dobre intencje można czasem wyrządzić coś złego |
| eine gute Spürnase haben Verb | mieć nosaverb |
| einer guten Katze gehört eine gute Maus | trafiła kosa na kamieńosoba preferująca ostre metody działania trafiła w końcu na kogoś, kto potraktował ją identycznie lub jeszcze gorzej; ktoś trafił na osobę (np. przeciwnika) godną / równą sobie |
| Ende gut, alles gut | |
| freiwillig | gutwillig Adjektiv | dobrowolnyadjective |
| frohe Weihnachten und ein gutes neues Jahr | |
| Grundgütiger Interjection | rany boskie(przenośnie, przenośnia) wykrzyknienie, które może wyrażać zaskoczenie, irytację, zdziwienie, gniew |
| das Gummigutt [des Gummigutts; —] Substantiv | gumigutanoun |
| Importgut Substantiv | import(handel, handlowy) (ekonomia, ekonomiczny) przywóz towarów, usług lub kapitału z zagranicy w celu wykorzystania ich na rynku wewnętrznym; importnoun |
| in guten Händen Verb | być w dobrych rękachverb |
| das Kap der Guten Hoffnung Substantiv | Przylądek Dobrej Nadziei(geografia, geograficzny) przylądek w RPA; |
| das Konsumgut [des Konsumgut(e)s; die Konsumgüter] Phrase | dobra konsumpcyjnephrase |
| kritisieren | begutachten Verb | krytykowaćverb |
| das Kulturgut [des Kulturgut(e)s; die Kulturgüter] Substantiv | dobro kulturynoun |
| mach’s gut | |
| mit jemandem ist nicht gut Kirschen essen | |
| nicht schlecht | ziemlich gut Adjektiv | niezłyadjective |
| das Saatgut [des Saatgute(e)s; —] Substantiv | nasionanoun |
| Sachverständiger | Gutachter Substantiv | rzeczoznawcanoun |
| Schadenersatz | Entschädigung | Wiedergutmachung | Ersatz Substantiv | odszkodowanie(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) rodzaj świadczenia, które wynika z odpowiedzialności za szkodę; |
| sein gut eignen zu | sich eignen zu Verb | nadawaćverb |
| sich gütlich tun Verb | raczyćverb |
| so gut wie Adverb | w sposóbadverb |
| das Steingut Substantiv | kamionkanoun |
| Tangute Substantiv | Tangut(etnografia, etnograficzny) przedstawiciel koczowniczego plemienia pochodzenia tybetańskiego |
| unrecht Gut gedeiht nicht | kradzione nie tuczyrzecz zdobyta w nieuczciwy sposób nie przynosi korzyści |
