Almanca-Türkçe sözlük »
urkunde anlamı türkçe
| Almanca | Türkçe |
|---|---|
| die Urkunde [der Urkunde; die Urkunden] Substantiv f | belgenoun senetnoun |
| die Urkunde [der Urkunde; die Urkunden] Substantiv | diplomanoun |
| Urkunden pl | |
| beurkunden [beurkundete; hat beurkundet] Phrase | belgelemekverb |
