keim anlamı türkçe

Almanca	Türkçe
der Keim [des Keimes/Keims; die Keime] Substantiv m	embriyonnoun tohumnoun
Keime pl	embriyon tohum
keimen [keimte; hat gekeimt] Verb	filizlenmekverb çimlenmekverb
keimfrei Adjektiv	steriladjective sterilizeadjective
keimtötend	antiseptik

Geçmişiniz