Немецкий | Венгерский |
---|---|
gekeimt Adjektiv [ɡəˈkaɪ̯mt] | csírázott◼◼◼melléknév kicsirázottmelléknév kikeltmelléknév |
keimen [keimte; hat gekeimt] Verb [ˈkaɪ̯mən] | csírázik◼◼◼ige sarjad◼◼◻ige |
aufkeimen [keimte auf; ist aufgekeimt] Verb | kicsírázik◼◼◼ige kihajt (növény)◼◼◼ige kikel◼◻◻ige kifejlődikige |
auskeimen [keimte aus; ist ausgekeimt] Verb | kicsírázikige |