Tysk-Polsk ordbok »

zauber betyder på polska

TyskaPolska
der Zauber [des Zaubers; die Zauber] Substantiv

czarnoun
magiczne zaklęcie

urok(dawniej, dawny) według wierzeń ludowych: negatywna siła magiczna mogąca komuś lub czemuś szkodzić
noun

der Zauberer [des Zauberers; die Zauberer] Substantiv

czarowniknoun
mężczyzna zajmujący się czarami

die Zauberin [der Zauberin; die Zauberinnen] Substantiv

czarodziejka(fantasy) kobieta potrafiąca czarować, rzucać czary
noun

der Zauberspruch [des Zauberspruch(e)s; die Zaubersprüche] Substantiv

zaklęcienoun
magiczna formułka mająca nadprzyrodzoną moc

der Zauberstab [des Zauberstab(e)s; die Zauberstäbe] Substantiv

różdżka(mitologia, mitologiczny) podłużny, drewniany przedmiot służący w baśniach i legendach do „rzucania czarów”; również rekwizyt iluzjonisty
noun

różdżka czarnoksięskanoun

różdżka czarodziejskanoun

der Zauberwürfel [des Zauberwürfels; die Zauberwürfel] Substantiv

kostka Rubikanoun
zabawka logiczna o kształcie sześcianu;

bezaubernd [bezaubernder; am bezauberndsten] Adjektiv

czarującyadjective
uroczy, pełen wdzięku, urzekający, ujmujący

bezaubern [bezauberte; hat bezaubert] Verb

oczarowywaćverb
wywoływać u kogo uczucie fascynacji, urzeczenia

bezaubern | entzücken Verb

czarowaćverb
wprowadzać w podziw

bezaubernd | entzückend Adjektiv

zachwycającyadjective
wywołujący zachwyt

der Budenzauber [des Budenzaubers; die Budenzauber] Substantiv

prywatka(przestarzałe, przestarzały) młodzieżowa zabawa urządzana w prywatnym domu
noun

faszinierend | bezaubernd | einnehmend | fesselnd | gewinnend | hochinteressant Adjektiv

fascynującyadjective
wzbudzający fascynację; dający nieodpartą chęć poznania; bardzo przyciągający uwagę

herbstblühende Zaubernuss Substantiv

oczar wirginijski(botanika, botaniczny) Hamamelis virginiana gatunek krzewu lub drzewa z rodziny oczarowatych, pochodzący ze wschodnich stanów USA i z Kanady, uprawiany jako roślina ozdobna, wykorzystywany także jako roślina lecznicza i do wyrobu kosmetyków;
noun

hexen | zaubern Verb

czarowaćverb
czynić czary

Hexerei | Zauber Substantiv

czarynoun
magiczne obrzędy

Illusionist | Zauberkünstler Substantiv

iluzjonista(sztuka) człowiek wykorzystujący efekt złudzenia w czasie swoich występów
noun

Magie | Zauber Substantiv

magia(ezoteryka) lub (fantasy) praktyki oparte na wierze w zjawiska nadprzyrodzone, wykorzystujące zaklęcia i czynności rytualne;
noun

verhexen | verzaubern Verb

zaczarowaćverb
rzucić czar, przemienić za pomocą czarów

verzaubern [verzauberte; hat verzaubert] Verb

urzekaćverb
wzbudzać podziw