trommel betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| die Trommel [der Trommel; die Trommeln] Substantiv | bęben(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) instrument muzyczny uderzany za pomocą specjalnych pałeczek; bębeneknoun |
| die Trommel [der Trommel; die Trommeln] Adjektiv | bębnowy(technologia, technika, techniczny) mający postać bębna, wykorzystujący do działania bęben |
| das Trommelfell [des Trommelfell(e)s; die Trommelfelle] Substantiv | bębenek(anatomia, anatomiczny) (zobacz) błona bębenkowa błona bębenkowa(anatomia, anatomiczny) błona oddzielająca przewód słuchowy zewnętrzny od ucha środkowego; |
| trommeln [trommelte; hat getrommelt] Verb | bębnićverb |
| zusammentrommeln [trommelte zusammen; hat zusammengetrommelt] Verb | skrzyknąćverb |
| der Trommelwirbel [des Trommelwirbels; die Trommelwirbel] Substantiv | werbel(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) charakterystyczny dźwięk uzyskiwany na werblu (1.1) poprzez naprzemienne szybkie uderzanie pałeczkami |
| die Buschtrommel [der Buschtrommel; die Buschtrommeln] Substantiv | poczta pantoflowa(związek frazeologiczny) nieformalny kanał przekazywania informacji; plotki |
| die Werbetrommel rühren Verb | napierdalać(wulgarnie, wulgaryzm) bić dotkliwie |
| Handtrommel Substantiv | bębenek(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) mały bęben, membranofon służący do grania rytmów |
| die Maultrommel [der Maultrommel; die Maultrommeln] Substantiv | drumla(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) metalowy instrument wydający dźwięki dzięki wzbudzaniu drgań umieszczonej w ustach sprężystej blaszki; |
| zusammenrufen | zusammentrommeln Verb | zwoływaćverb |
