sonne betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| der Sonnenwind [des Sonnenwind(e)s; die Sonnenwinde] Substantiv | wiatr słoneczny(astronomia, astronomiczny) wydobywający się ze Słońca strumień plazmy; |
| Aufgang | Sonnenaufgang | Mondaufgang Substantiv | wschód(astronomia, astronomiczny) chwila pojawienia się ciała niebieskiego (w domyśle: Słońca) nad horyzontem |
| Carcassonne Substantiv | Carcassonne(geografia, geograficzny) miasto w południowej Francji, w Oksytanii |
| Gewöhnliche Sonnenblume Substantiv | słonecznik zwyczajny(botanika, botaniczny) Helianthus annuus L., gatunek rośliny z rodziny astrowatych, uprawiany w wielu rejonach świata; |
| nach Regen folgt Sonnenschein | nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszłokażda niepomyślna sytuacja może mieć pozytywny skutek, nawet pozornie negatywne wydarzenia ostatecznie mogą spowodować pozytywne zmiany |
| nichts ist so fein gesponnen, es kommt doch alles an die Sonnen | oliwa sprawiedliwa zawsze na wierzch wypływaprawda zawsze wyjdzie na jaw |
| die Sommersonnenwende [der Sommersonnenwende; die Sommersonnenwenden] Substantiv | przesilenie letnie(astronomia, astronomiczny) przesilenie przypadające na koniec czerwca (około 24.), gdy Słońce znajduje się najbliżej bieguna północnego |
| die Wintersonnenwende [der Wintersonnenwende; die Wintersonnenwenden] Substantiv | przesilenie zimowe(astronomia, astronomiczny) moment górowania Słońca w zenicie w możliwie najdalej na południe wysuniętej szerokości geograficznej półkuli północnej; |
