Tysk-Polsk ordbok »

schlag betyder på polska

TyskaPolska
der Schlag [des Schlag(e)s; die Schläge] Interjection

stuk(onomatopeja) wyraz naśladujący odgłos stukania
interjection

der Schlag [des Schlag(e)s; die Schläge] Substantiv

ciosnoun
uderzenie albo cięcie częścią ciała lub narzędziem

plansza(książkowy) karton, deska itp. z zaznaczonymi polami, po których przesuwa się pionki w niektórych grach
noun

porażenie(medycyna, medyczny) zaburzenie pracy układu nerwowego dające liczne objawy ubytkowe
noun

tyknięcienoun

utrzymanienoun
wyżywienie; czasem także: możliwość pobytu, noclegu

zabicienoun
zamknięcie czegoś przy pomocy młotka i gwoździ

zamachnoun
szybkie machnięcie, energiczny ruch zazwyczaj ręką

Schlag -s Substantiv

udar(technologia, technika, techniczny) uderzenie
noun

Schlag | Hieb | Stoß Substantiv

uderzenienoun
cios zadany ręką lub przedmiotem

der Schlaganfall [des Schlaganfall(e)s; die Schlaganfälle] Substantiv

wylew(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) udar mózgu
noun

der Schlagball [des Schlagball(e)s; die Schlagbälle] Substantiv

palant(sport, sportowy) zespołowa gra na punkty z użyciem drewnianego kija i gumowej piłeczki;
noun

der Schlagbaum [des Schlagbaum(e)s; die Schlagbäume] Substantiv

szlaban(motoryzacja) ruchoma zapora blokująca ruch samochodów
noun

schlagen [schlug; hat/ist geschlagen] Verb

bićverb
o skrzydłach i rękach machać nimi

bićverb
uderzać w jakiś instrument perkusyjny

ubijać(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) zmieniać produkty płynne na gęstą masę poprzez energiczne mieszanie
verb

uderzyćverb
zadać komuś cios

wybijać(technologia, technika, techniczny) o przyrządach wskazywać czas, rytm, takt, tempo lub liczbę czego
verb

Schlagen en passant Substantiv

bicie w przelocie(szachy, pojęcie szachowe) specjalne posunięcie, w którym pion stojący obok bije innego piona bezpośrednio po wykonaniu ruchu o dwa pola z pozycji wyjściowej
noun

schlagen | dreschen | einschlagen | prügeln Verb

pobićverb
zadać wiele ciosów, uderzyć kogoś lub coś wiele razy

schlagen | klopfen Verb

bićverb
o sercu / pulsie normalna lub (częściej) wzmożona, czynność serca, odczuwalny puls

bićverb
uderzać kogoś, zadawać komuś ból

bićverb
w grach zabierać przeciwnikowi kartę, pionka, itp.

Schlager | Hit Substantiv

hitnoun
utwór muzyczny (zazwyczaj piosenka) wyjątkowo modny w danym czasie

schlagfertig Antwort Substantiv

ripostanoun
szybka, cięta i trafna odpowiedź

das Schlagloch [des Schlagloch(e)s; die Schlaglöcher] Substantiv

wybójnoun
zagłębienie w nawierzchni drogi wyjeżdżone kołami pojazdów lub wybite kopytami zwierząt

der Schlagmann [des Schlagmann(e)s; die Schlagmänner] Verb

nadskakiwaćverb
starać się być przesadnie grzecznym w celu uzyskania korzyści

der Schlagmann [des Schlagmann(e)s; die Schlagmänner] Substantiv

sztos(sport, sportowy) uderzenie kijem kuli bilardowej
noun

udar(medycyna, medyczny) porażenie
noun

Schlagmetall Substantiv

szlagmetal(sztuka) imitujący złoto, srebro lub brąz materiał dekoracyjny w postaci cienkich płatków, stosowany w malarstwie, rzeźbie i sztuce użytkowej
noun

der Schlagring [des Schlagring(e)s; die Schlagringe] Substantiv

kastetnoun
rodzaj dodatkowej broni do walki na pięści w kształcie zespojonych ze sobą pierścieni;

die Schlagsahne [der Schlagsahne; —] Substantiv

bita śmietana(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) śmietana o wysokiej zawartości tłuszczu napowietrzona poprzez ubijanie, będąca dodatkiem do deserów, dekoracją napojów lub samodzielnym deserem;
noun

das Schlagwort [des Schlagwort(e)s; die Schlagworte, die Schlagwörter] Substantiv

slogannoun

Schlagzeile | Überschrift Substantiv

nagłóweknoun
wyróżniony napis umieszczony nad tekstem

das Schlagzeug [des Schlagzeug(e)s; die Schlagzeuge] Substantiv

perkusjanoun

der Schlagzeuger [des Schlagzeugers; die Schlagzeuger] Substantiv

dobosz(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) (wojskowość, wojskowy) człowiek grający na bębnie w orkiestrze, szczególnie wojskowej;
noun

perkusista(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk grający na perkusji
noun

Ablehnung | Abstoßung | Abstoßungsreaktion | Ausschlagung | Erbausschlagung Erbschaftsausschlagung | Haftungsablehnung Substantiv

odrzucenie(rzeczownik odczasownikowy) od odrzucić
noun

der Abschlag [des Abschlag(e)s; die Abschläge] Verb

napędzaćverb
powodować funkcjonowanie jakiegoś mechanizmu, wprawiać w ruch

pędzićverb
poganiać stado zwierząt

12