Tyska | Polska |
---|---|
perfekt [perfekter; am perfektesten] Adjektiv | perfekcyjnyadjective |
perfekt [perfekter; am perfektesten] Adverb | biegleadverb |
die Perfektion [der Perfektion; —] Substantiv | perfekcjanoun |
perfektionieren [perfektionierte; hat perfektioniert] Verb | szlifować(technologia, technika, techniczny) nadawać gładkość, dokładne wymiary oraz połysk obrabianym przedmiotom z metalu, szkła, drewna przy pomocy narzędzi ściernych, ścierać, wygładzać, polerować |
der Perfektionismus [des Perfektionismus; —] Substantiv | perfekcjonizmnoun |
der Perfektionist [des Perfektionisten; die Perfektionisten] Substantiv | perfekcjonistanoun |
perfektiv Adjektiv | dokonany(gramatyka) opisujący czynność, która się zakończyła |
perfektives Verb Substantiv | czasownik dokonany(gramatyka) czasownik, który opisuje czynność, o której z kontekstu wiadomo, że jest zakończona |
imperfektiv Adjektiv | niedokonany(gramatyka) opisujący czynność trwającą lub powtarzającą się |
imperfektives Verb Substantiv | czasownik niedokonany(gramatyka) czasownik, który opisuje czynność, o której z kontekstu nie wiadomo, czy jest zakończona |
Partizip Perfekt | Perfektpartizip Substantiv | imiesłów przymiotnikowy przeszły(gramatyka) imiesłów, który określa podmiot zdania jako cel innej czynności, która została wykonana na podmiocie przed czynnością orzeczenia zdania |
Plusquamperfekt | Vorvergangenheit Substantiv | czas zaprzeszły(gramatyka) czas wyrażający m.in. czynność wcześniejszą niż inna czynność przeszła; |