klingen betyder på polska

Tyska	Polska
klingen [klang; hat geklungen] Verb	brzmieć(książkowy) być słyszanym, przejawiać się jako dźwięk verb brzmieć(książkowy) zawierać określoną treść, myśl, wymowę, wydźwięk verb brzmieć(książkowy) zwykle o instrumentach muzycznych: wydawać dźwięk verb
die Klinge [der Klinge; die Klingen] Substantiv	głownia(wojskowość, wojskowy) główna część broni siecznej przeznaczona do cięcia lub kłucia; noun klinganoun ostrze broni siecznej
klingen \| tönen Verb	dźwięczećverb wydawać dźwięk
abklingen Verb	murszećverb o drewnie: gnić, ulegać rozkładowi
abklingen \| zurückgehen Verb	uśmierzaćverb stawać się mniej dokuczliwym
erklingen [erklang; ist erklungen] Verb	rozlegać sięverb być słyszanym w jakimś miejscu
klangvoll \| sonor \| wohlklingend \| wohllautend Adjektiv	dźwięcznyadjective o mocnym, harmonijnym, czystym brzmieniu
die Rasierklinge [der Rasierklinge; die Rasierklingen] Substantiv	żyletkanoun stalowe dwustronne ostrze, umieszczane w maszynce do golenia; żyletka do golenianoun

Sökhistorik