keim betyder på polska

Tyska	Polska
der Keim [des Keim(e)s; die Keime] Substantiv	zarazek(biologia, biologiczny) (medycyna, medyczny) mikroorganizm powodujący zakażenie noun
Keimbelastung	obciążenie biologiczne
Keimblatt \| Kotyledone Substantiv	liścień(biologia, biologiczny) pierwszy liść rośliny nasiennej; noun
die Keimdrüse [der Keimdrüse; die Keimdrüsen] Substantiv	gonadanoun gruczoł płciowynoun gruczoł rozrodczynoun
das keimen Verb	wyrastaćverb rozwijając się, pojawić się lub kształtować się na czymś
der Keimling [des Keimlings; die Keimlinge] Substantiv	kiełek(botanika, botaniczny) cześć zarodka zawierająca część korzeniową i pąk noun
die Keimung [der Keimung; die Keimungen] Substantiv	kiełkowanienoun
aseptisch \| keimfrei Adjektiv	aseptyczny(medycyna, medyczny) pozbawiony drobnoustrojów chorobotwórczych adjective
bakterizid \| keimtötend Adjektiv	bakteriobójczy(medycyna, medyczny) taki, który powstrzymuje rozwój bakterii, niszczy je adjective
einkeimblättrig	jednoliścienny
Melkeimer \| Melkkübel Substantiv	dojnicanoun naczynie, do którego doi się mleko
Reiskeimöl \| Reisöl Substantiv	olej ryżowy(spożywczy) olej spożywczy uzyskiwany z plew ryżu; noun
zweikeimblättrig	dwuliścienny

Sökhistorik