intellekt betyder på polska

Tyska	Polska
der Intellekt [des Intellekt(e)s; die Intellekte] Substantiv	intelektnoun zdolność człowieka do myślenia, zdobywania wiedzy, wyciągania logicznych wniosków, korzystania z posiadanej wiedzy i doświadczenia
Intellektualisierung Substantiv	intelektualizacja(psychologia, psychologiczny) jeden z mechanizmów obronnych polegający na uciekaniu od rzeczywistych przykrych zdarzeń do przestrzeni abstrakcyjnej, dzięki czemu następuje ich odrealnienie noun
der Intellektualismus [des Intellektualismus; die Intellektualismen] Substantiv	intelektualizm(filozofia, filozoficzny) pogląd, który przypisuje intelektowi fundamentalne lub wyłączne znaczenie w procesie poznawczym noun
intellektuell [intellektueller; am intellektuellsten] Adjektiv	intelektualnyadjective dotyczący intelektu lub intelektualistów uniwersyteckiadjective dotyczący uniwersytetu, związany z uniwersytetem
intellektuell [intellektueller; am intellektuellsten] Adverb	intelektualnieadverb pod względem intelektualnym
Intellektueller Substantiv	intelektualistanoun człowiek posiadający dużą wiedzę i imponujące zdolności umysłowe;
geistig \| intellektuell Adverb	umysłowoadverb w sposób dotyczący umysłu, umysłowości

Sökhistorik