fremd betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| fremd [fremder; am fremdesten] Adjektiv | cudzyadjective |
| fremd- | kseno-pierwszy człon wyrazów złożonych wskazujący na ich związek znaczeniowy z czymś obcym, odmiennym |
| Fremdenhasser Substantiv | ksenofobnoun |
| die Fremdenlegion [der Fremdenlegion; —] Substantiv | Legia Cudzoziemska(wojskowość, wojskowy) francuska jednostka wojskowa składająca się głównie z cudzoziemców; legia cudzoziemska(wojskowość, wojskowy) w niektórych armiach, oddziały żołnierzy zawodowych składające się w części lub w całości z obcokrajowców; |
| Fremder | |
| fremdgehen [ging fremd; ist fremdgegangen] Phrase | cudzołożyćphrase |
| der Fremdkörper [des Fremdkörpers; die Fremdkörper] Substantiv | ciało obce(medycyna, medyczny) obiekt wprowadzony do organizmu w sposób sztuczny, zwykle utrudniający normalne funkcjonowanie organów zanieczyszczenienoun |
| fremdländisch [fremdländischer; am fremdländischsten] Adjektiv | cudzoziemskiadjective |
| die Fremdsprache [der Fremdsprache; die Fremdsprachen] Substantiv | język obcy(językoznawstwo, językoznawczy) język inny niż język ojczysty |
| das Fremdwort [des Fremdwort(e)s; die Fremdwörter] Phrase | wyraz obcyphrase |
| die Fremdwährung [der Fremdwährung; die Fremdwährungen] Substantiv | dewizy(ekonomia, ekonomiczny) zagraniczne środki płatnicze waluta obcanoun |
| das Fremdwörterbuch [des Fremdwörterbuch(e)s; die Fremdwörterbücher] Substantiv | słownik wyrazów obcych(językoznawstwo, językoznawczy) zbiór słów jakiegoś języka pochodzących z innych języków |
| ortsfremd [ortsfremder; am ortsfremdesten] Adjektiv | obcyadjective |
| anderssprachig | fremdsprachig | fremdsprachlig Adjektiv | obcojęzycznyadjective obcojęzycznyadjective |
| das befremden [des Befremdens; —] Verb | alienować(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przenosić prawo własności na inną osobę |
| betriebsfremd Phrase | pozazakładowyphrase |
| den Splitter im fremden Auge, aber nicht den Balken im eigenen sehen | widzieć źdźbło w oku bliźniego, a nie widzieć belki w swoim oku |
| entfremdet Adjektiv | wyobcowanyadjective |
| die Entfremdung [der Entfremdung; die Entfremdungen] Substantiv | alienacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) przeniesienie prawa własności na inną osobę alienacja(psychologia, psychologiczny) stan osoby, która utraciła więź ze środowiskiem, w którym żyje; |
| sich mit fremden Federn schmücken | |
| verschieden | heterodox | andersgläubig | fremd | ungleich | ungleichartig Adjektiv | odmiennyadjective |
| Xenophobie | Fremdenfeindlichkeit Substantiv | ksenofobia(psychologia, psychologiczny) niechęć, wrogość, lęk wobec obcokrajowców i wszystkiego, co obce, zagraniczne, cudzoziemskie; |
