Tysk-Polsk ordbok »

drang betyder på polska

TyskaPolska
der Drang [des Drang(e)s; die Dränge] Substantiv

impetnoun

napórnoun

popęd(fizyka, fizyczny) wektorowa wielkość fizyczna określająca działanie siły w danym przedziale czasu
noun

popędnoun
nieopanowana potrzeba czegoś, nagła chęć

wielka chęćnoun

dringen [drang; hat/ist gedrungen] Verb

uciskaćverb
prześladować, ograniczać czyjąś wolność

eindringen [drang ein; ist eingedrungen] (in mit Akkusativ) Verb

najeżdżaćverb
dokonywać inwazji

przenikaćverb
przechodzić przez pewną barierę lub rozprzestrzeniać się w czym

dranhängen [hängte dran; hat drangehängt] Verb

sita-barana(gwara, gwarowe) sposób noszenia kogoś na grzbiecie, na barana
verb

Drangsalieren [drangsalierte; hat drangsaliert] Substantiv

bullyingnoun
tyranizowanie, znęcanie się; powtarzalne zachowania o charakterze agresywnym jednego lub grupy sprawców wobec ofiary

drangsalieren | foltern | piesacken | quälen | zwiebeln Verb

dręczyćverb
męczyć, nękać; sprawiać komuś dyskomfort, ból fizyczny lub psychiczny

der Andrang [des Andrang(e)s; —] Substantiv

rozmachnoun
dynamika w działaniu, polot w dziełach

Anwandlung | Drang Substantiv

porywnoun
gwałtowne uczucie lub zapał

Bedürfnis | Not | Drang | Notfall Substantiv

potrzebanoun
uczucie konieczności wykonania lub zrobienia czegoś

der Tatendrang [des Tatendrang(e)s; —] Phrase

wigorphrase

Trieb | Drang Substantiv

pędnoun
wewnętrzna potrzeba, zamiłowanie do czegoś, wzmożona chęć dążenia do czegoś

↑

Sökhistorik

    Online ordböcker

    Fler kuriosa