do betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| do Substantiv | do(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) nazwa solmizacyjna dźwięku C; |
| Dober | Kleine Elster Substantiv | Mała Elstera(geografia, geograficzny) rzeka w Niemczech, w Brandenburgii, prawy dopływ Czarnej Elstery |
| der Dobermann [des Dobermanns; die Dobermänner] Substantiv | doberman(kynologia, kynologiczny) silny i duży, wilkowaty pies z grupy pinczerów, o gładkiej ciemnej sierści; |
| Dobrotwir Substantiv | Dobrotwór(geografia, geograficzny) osiedle typu miejskiego, a dawniej miasteczko, na Ukrainie w rejonie kamioneckim obwodzie lwowskim; |
| die Dobrudscha [der Dobrudscha; —] Substantiv | Dobrudża(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) kraina historyczna między Morzem Czarnym a dolnym odcinkiem Dunaju; |
| doch | przecież…mająca nawiązywać do danej sytuacji, wypowiedzi i podważyć jej prawdziwość, słuszność zaś(Górny Śląsk) znowu |
| doch Substantiv | robienienoun zrobienie(rzeczownik odczasownikowy) od zrobić |
| doch | ja | owszemodpowiedź twierdząca, potwierdzająca słowa rozmówcy (także na pytanie z partykułą nie) |
| der Docht [des Docht(e)s; die Dochte] Substantiv | knotnoun |
| das Dock [des Dock(e)s; die Docks, die Docke] Substantiv | dok(żeglarstwo, żegluga, żeglarski) basen portowy lub pływająca konstrukcja, zapewniające utrzymanie położenia statku w stałej pozycji |
| das Dodecan [des Dodecans; die Dodecane] Substantiv | dodekannoun |
| das Dodekaeder [des Dodekaeders; die Dodekaeder] Substantiv | dwunastościan(geometria) wielościan o dwunastu ścianach |
| der Dodekanes [des Dodekanes; —] Substantiv | Dodekanez(geografia, geograficzny) grecki archipelag w południowej części Morza Egejskiego, u wybrzeży Turcji; |
| Dodelschach Substantiv | kółko i krzyżyknoun |
| der Dodo [des Dodo; die Dodos] Substantiv | dodo(ornitologia, ornitologiczny) wymarły ptak nielot z wyspy Mauritius z gatunku Raphus cucullatus; |
| das Dodoma Substantiv | Dodoma(geografia, geograficzny) miasto, stolica Tanzanii; |
| der Doge [des Dogen; die Dogen] Substantiv | doża(historia, historyczny, historycznie) władca Republiki Weneckiej lub Republiki Genui; |
| die Dogge [der Dogge; die Doggen] Substantiv | dog(kynologia, kynologiczny) nazwa rasy psa; mastif(kynologia, kynologiczny) rasa psa charakteryzującego się masywną budową ciała, o pomarszczonym czole i obwisłych uszach; |
| das Dogma [des Dogmas; die Dogmen|Dogmata] Substantiv | dogmat(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (teologia, teologiczny) prawda uznana za objawioną przez Kościół dogmatnoun |
| dogmatisch [dogmatischer; am dogmatischsten] Adjektiv | dogmatyczny(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z dogmatami religijnymi lub z dogmatyką dogmatycznyadjective |
| der Dogmatismus [des Dogmatismus; —] Substantiv | dogmatyzmnoun |
| Doha [Dohas; —] (Hauptstadt von Katar) Substantiv | Ad-Dauha(geografia, geograficzny) stolica Kataru; Doha(geografia, geograficzny) miasto, stolica Kataru (egzonim wariantowy wg. KSNG) |
| die Dohle [der Dohle; die Dohlen] Substantiv | kawka(ornitologia, ornitologiczny) Coloeus, ptak z rodziny krukowatych; kawka zwyczajna(ornitologia, ornitologiczny) ptak z gatunku kawka zwyczajna (1.1) kawka zwyczajna(systematyka) (ornitologia, ornitologiczny) Corvus monedula Linnaeus, gatunek ptaka z rodziny krukowatych; |
| der Doktor [des Doktors; die Doktoren] Substantiv | doktor(potocznie, potoczny) (grzecznościowy) lekarz doktornoun |
| Doktor- Adjektiv | doktorski(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) związany z doktorem, ze stopniem doktora; należący do doktora |
| der Doktorand [des Doktoranden; die Doktoranden] Substantiv | doktorantnoun |
| die Doktorandin [der Doktorandin; die Doktorandinnen] Substantiv | doktorantkanoun |
| das Doktorat [des Doktorat(e)s; die Doktorate] Substantiv | doktorat(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) uzyskany stopień doktora w danej dziedzinie |
| doktorieren [doktorierte; hat doktoriert] Verb | fabrykowaćverb |
| der Doktortitel [des Doktortitels; die Doktortitel] Substantiv | tytuł doktoranoun |
| die Doktrin [der Doktrin; die Doktrinen] Substantiv | doktrynanoun |
