biegung betyder på polska

Tyska	Polska
die Biegung [der Biegung; die Biegungen] Verb	pochylaćverb zginać ku dołowi pochylaćverb zginać samego siebie ku dołowi pokładaćverb przyginać do powierzchni, do ziemi; rozkładać na płask wyginaćverb nadawać kształt przez gięcie wykręcać(potocznie, potoczny) (medycyna, medyczny) nadwerężać staw na skutek nieodpowiedniego ruchu albo nieprzewidzianej czynności verb
die Biegung [der Biegung; die Biegungen] Substantiv	połać(książkowy) duża część jakiegoś obszaru lub jakiejś przestrzeni noun załomnoun linia, wzdłuż której następuje wyraźna zmiana
Abzweigung \| Abbiegung \| Abzweig \| Nebenzweig Substantiv	odgałęzienienoun część odchodząca w bok od trzonu
Flussbiegung Substantiv	zakole(hydrologia, hydrologiczny) miejsce, w którym rzeka łagodnie zakręca łukiem noun

Sökhistorik