benedikt betyder på polska

Tyska	Polska
Benedikt [Benedikt, Benedikts; Benedikts] Substantiv	Benedyktnoun imię męskie;
der Benediktiner [des Benediktiners; die Benediktiner] Substantiv	benedyktyn(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) członek zakonu założonego przez świętego Benedykta z Nursji noun benedyktynkanoun
der Benediktiner [des Benediktiners; die Benediktiner] Adjektiv	benedyktyńskiadjective związany z benedyktynami, dotyczący benedyktynów
Benediktinerarbeit Substantiv	benedyktyńska pracanoun bardzo żmudna, precyzyjna i długa praca

Sökhistorik