barbar betyder på polska

Tyska	Polska
der Barbar [des Barbaren; die Barbaren] Substantiv	barbarzyńca(historia, historyczny, historycznie) w starożytności człowiek, który nie należy do kręgu kultury grecko-rzymskiej; noun barbarzyńcanoun ktoś niecywilizowany, prymitywny dzikusnoun osobnik niecywilizowany
die Barbara [der Barbaras, der Barbary; die Barbaras, die Barbary] Substantiv	Barbara(astronomia, astronomiczny) planetoida o numerze katalogowym 234; noun
Barbara \| Bärbel Substantiv	Barbaranoun imię żeńskie;
Barbarakraut	gorczycznik pospolity
die Barbarei [der Barbarei; die Barbareien] Substantiv	barbarzyństwonoun brak cywilizacji
Barbareskenstaaten Substantiv	Berberia(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) kraje Maghrebu, zamieszkiwane przez ludność berberyjską; noun
barbarisch [barbarischer; am barbarischsten] Substantiv	troglodytanoun człowiek uważany za gorszego w rozwoju kulturowym i osobistym; człowiek mało inteligentny
barbarisch [barbarischer; am barbarischsten] Adjektiv	barbarzyńskiadjective cechujący się prymitywizmem lub okrucieństwem

Sökhistorik