bürge betyder på polska
| Tyska | Polska |
|---|---|
| der Bürge [des Bürgen; die Bürgen] Substantiv | poręczyciel(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ktoś, kto poręcza czyjeś wierzytelności |
| die Burg [der Burg; die Burgen, die Bürge] Substantiv | gródnoun |
| bürgen [bürgte; hat gebürgt] Verb | poręczaćverb poręczaćverb |
| bürgen | girieren Verb | żyrować(handel, handlowy) poręczać spłatę sumy wekslowej za osobę pożyczającą pieniądze |
| der Bürger [des Bürgers; die Bürger] Substantiv | mieszczanin(historia, historyczny, historycznie) osoba należąca do stanu mieszczańskiego; mieszczanin(przestarzałe, przestarzały) mieszkaniec miasta obywatelnoun |
| der Bürger [des Bürgers; die Bürger] Adjektiv | burżujski(pogardliwie, pogardliwy) związany z burżujem, dotyczący burżuja |
| Bürger- Adjektiv | obywatelskiadjective |
| die Bürgerin [der Bürgerin; die Bürgerinnen] Substantiv | obywatelkanoun |
| der Bürgerkrieg [des Bürgerkrieg(e)s; die Bürgerkriege] Substantiv | wojna domowa(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) (wojskowość, wojskowy) konflikt zbrojny, którego strony należą do tego samego państwa, plemienia lub grupy etnicznej; |
| Bürgerkriegsland | |
| bürgerlich [bürgerlicher; am bürgerlichsten] Adjektiv | cywilneadjective mieszczański(historia, historyczny, historycznie) związany z mieszczaństwem, mieszkańcami miast |
| der Bürgermeister [des Bürgermeisters; die Bürgermeister] Substantiv | burmistrz(administracja) urzędnik na czele samorządu gminy miejskiej lub miejsko-wiejskiej; mer(administracja) przewodniczący rady miejskiej lub gminy we Francji, sprawujący jednocześnie władzę wykonawczą; |
| Bürgermeister- Adjektiv | burmistrzowskiadjective |
| die Bürgermeisterin [der Bürgermeisterin; die Bürgermeisterinnen] Substantiv | burmistrzyninoun |
| Bürgerplattform Substantiv | Platforma Obywatelska(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nazwa jednej z polskich partii politycznych; |
| Bürgersteig | Gehweg Substantiv | chodniknoun |
| das Bürgertum [des Bürgertums; —] Substantiv | mieszczaństwo(historia, historyczny, historycznie) stan społeczny wyodrębniony w średniowieczu, złożony z wolnych mieszkańców miast; |
| kleinbürgerlich [kleinbürgerlicher; am kleinbürgerlichsten] Adjektiv | drobnomieszczańskiadjective |
| Ausgebürgerter Substantiv | wygnaniecnoun |
| die Einbürgerung [der Einbürgerung; die Einbürgerungen] Substantiv | nacjonalizacja(ekonomia, ekonomiczny) przejmowanie przez państwo przedsiębiorstw, banków, majątków ziemskich lub innego mienia, będącego własnością prywatną lub niemającego właściciela; naturalizacja(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) nadanie cudzoziemcowi obywatelstwa państwa, na terytorium którego się osiedlił; |
| das Kleinbürgertum Substantiv | drobnomieszczaństwo(socjologia, socjologiczny) mieszczanie nie posiadający dużego majątku; |
| Kosmopolit | Weltbürger Substantiv | kosmopolitanoun |
| der Mitbürger [des Mitbürgers; die Mitbürger] Substantiv | współobywatelnoun |
| Otto Normalbürger Substantiv | przeciętny zjadacz chlebanoun |
| Siebenbürgen [Siebenbürgen(s); —] Substantiv | Siedmiogród(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) kraina w środkowej Rumunii; |
| die Spießbürgerlichkeit Substantiv | kołtuństwo(książkowy) (pogardliwie, pogardliwy) zbiorowość ludzi zacofanych, ciemnych i nietolerancyjnych |
| das Spießbürgertum Substantiv | kołtuństwo(książkowy) (pogardliwie, pogardliwy) mentalność, moralność i postawa właściwa kołtunowi |
| Staatsbürgerschaft | Staatsangehörigkeit Substantiv | obywatelstwo(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) (urzędowy) związek prawny osoby fizycznej z jakimś państwem, który daje jej określone prawa i obowiązki; |
| stellvertretender Bürgermeister Substantiv | wiceprezydent(administracja) zastępca prezydenta miasta |
