befehl betyder på holländska

Tyska	Holländska
der Befehl [des Befehl(e)s; die Befehle] Substantiv	bevelm bevelschriftm commandom gebiedendewijsm gebodm imperatiefm orderm sommatiem verordeningm
befehlen Verb	aanvoerenv bevelenv commanderenv gelastenv hetbevelvoerenv sommerenv verordenenv voorschrijvenv
befehligen [befehligte; hat befehligt] Phrase	aanvoerenwerkwoord bevelenwerkwoord commanderenwerkwoord hetbevelvoerenwerkwoord
die Befehlsform [der Befehlsform; die Befehlsformen] Substantiv	gebiedendewijssubstantief imperatiefsubstantief
der Befehlshaber [des Befehlshabers; die Befehlshaber] Substantiv	aanvoerder [aanvoerders]m baasm chefm commandantm gebiederm
befehlshaberisch Adjektiv	gewendtebevelenbijvoeglijk naamwoord
Verhaltungsbefehl	aanwijzing consigneo instructiev

Sökhistorik