habit betyder på engelska

Tyska	Engelska
Habit [des Habits; die Habite] Substantiv [ˈhabɪt]	habit [habits]◼◼◼noun [UK: ˈhæ.bɪt] [US: ˈhæ.bət]
habit	Gewohnheit
das Habitat [des Habitats, des Habitates; die Habitate] Substantiv [habiˈtaːt]	habitat [habitats]◼◼◼noun [UK: ˈhæ.bɪ.tæt] [US: ˈhæ.bə.ˌtæt]
habitualisieren [habitualisierte; hat habitualiesiert] Verb	form habitsverb
die Habituation Substantiv	habituation [habituations]◼◼◼noun [UK: hə.ˌbɪ.tʃʊ.ˈeɪʃ.n̩] [US: hə.ˌbɪ.tʃʊ.ˈeɪʃ.n̩]
habituell	habitual◼◼◼[UK: hə.ˈbɪ.tʃʊəl] [US: hə.ˈbɪ.tʃuːəl]
der Habitus [des Habitus; die Habitus] Substantiv [ˈhaˑbitʊs]	disposition [dispositions]◼◼◼noun [UK: ˌdɪ.spə.ˈzɪʃ.n̩] [US: ˌdɪ.spə.ˈzɪʃ.n̩]
die Kohabitation [der Kohabitation; die Kohabitationen] Substantiv	cohabitation [cohabitations]◼◼◼noun [UK: ˌkəʊ.hæ.bɪ.ˈteɪʃ.n̩] [US: ˌkoʊ.hæ.bɪ.ˈteɪʃ.n̩]
die Kohabitationen Substantiv	cohabitationsnoun
kohabitieren	cohabit[UK: kəʊ.ˈhæ.bɪt] [US: koʊ.ˈhæ.bɪt]
kohabitierend	cohabiting[UK: kəʊ.ˈhæ.bɪt.ɪŋ] [US: koʊ.ˈhæ.bɪt.ɪŋ]
kohabitiert	cohabits[UK: kəʊ.ˈhæ.bɪts] [US: koʊ.ˈhæ.bɪts]
kohabitierte	cohabited[UK: kəʊ.ˈhæ.bɪ.tɪd] [US: koʊ.ˈhæ.bɪ.tɪd]

Sökhistorik