vanlig betyder på polska

Svenska	Polska
vanlig [~t ~a] adjektiv	generalnyadjective taki, który odnosi się do czegoś zasadniczego, naczelnego przyjętyadjective powszechnie uznany lub używany szeregowyadjective niewyróżniający się z tłumu, zwyczajny zwykłyadjective niewyróżniający się niczym
vanlig näsbjörn	koati(zoologia, zoologiczny) południowoamerykański ssak o ruchliwym ryjku;
vanlig tumlare	morświn zwyczajny(systematyka) (zoologia, zoologiczny) Phocoena phocoena Linnaeus, gatunek ssaka z rodziny morświnowatych;
vanligen adverb	najczęściejadverb zwykle powszechnieadverb w sposób powszechny zazwyczajadverb w większości przypadków zwykleadverb zazwyczaj, prawie zawsze, bardzo często
vanligt	zwyczajniew sposób zwyczajny, nie wyróżniający się niczym; przeciętnie
vanligtvis adverb	najczęściejadverb zwykle zazwyczajadverb w większości przypadków zwyczajowoadverb zgodnie z przyjętym zwyczajem zwykleadverb zazwyczaj, prawie zawsze, bardzo często
ovanlig [~t ~a] adjektiv	niezwykłyadjective rzadko spotykany, nietypowy
ovanlighet [~en ~er] substantiv	niezwykłośćnoun cecha tego, co niezwykłe
sedvanlig [~t ~a] adjektiv	przyjętyadjective powszechnie uznany lub używany utartyadjective powszechnie przyjęty

Sökhistorik