Svensk-Polsk ordbok »

spor betyder på polska

SvenskaPolska
spor [~en ~er] substantiv

zarodnik(biologia, biologiczny) komórka służąca do bezpłciowego rozmnażania się roślin zarodnikowych i grzybów;
noun

sporadisk [~t ~a] adjektiv

sporadycznyadjective
pojawiający się lub występujący rzadko, od czasu do czasu

spörja [sporde, sport, spord n. sport, pres. spörjer, pres. pass. spörjs el. vard. spörs] verb

być ciekawymverb

sporofyt

sporofit(botanika, botaniczny) diploidalne stadium w przemianie pokoleń roślin i glonów;

sporra [~de ~t] verb

gnać(potocznie, potoczny) pospieszać do działania
verb

mobilizowaćverb
dawać bodźce do działania

pobudzaćverb
zachęcać do czegoś

sporre [~n sporrar] substantiv

bodziec(dawniej, dawny) ostroga
noun

bodziec(przenośnie, przenośnia) podnieta, zachęta
noun

ostroga(jeździectwo, jeździecki) ostro zakończony metalowy kabłąk przypinany do butów, wspomagający działanie łydki;
noun

zachętanoun
czynnik zachęcający

sport [~en ~er] substantiv

sportnoun
forma aktywności fizycznej i umysłowej, podejmowanej dla przyjemności lub współzawodnictwa;

sporta [~de ~t] verb

figlować(książkowy) bawić się wesoło i swobodnie
verb

sportkommentator [~n ~er] substantiv

komentator(sport, sportowy) sprawozdawca sportowy
noun

sportslig [~t ~a] adjektiv

sportowyadjective
dotyczący sportu, związany ze sportem

Bosporen

Bosfor(geografia, geograficzny) cieśnina łącząca Morze Czarne z morzem Marmara, oddzielająca Europę od Azji;

cykelsport [~en ~er] substantiv

kolarstwo(sport, sportowy) forma sportu polegająca na ściganiu się na rowerach lub akrobacjach rowerowych;
noun

diaspora [~n] substantiv

diasporanoun
ogół ludności danego narodu mieszkającej poza swoim macierzystym krajem

frågesport [~en ~er] substantiv

quiznoun
rozrywka intelektualna lub rodzaj zadania w postaci zestawu pytań;

gulsporre [~n -sporrar] substantiv

lnica posopolitanoun

hetsporre [~n -sporrar] substantiv

nerwus(potocznie, potoczny) człowiek nerwowy, łatwo wpadający w gniew
noun

kampsport [~en ~er] substantiv

sztuka walki(sport, sportowy) umiejętność walki wręcz, niekiedy bronią białą, zdobywana poprzez trening;
noun

transport [~en ~er] substantiv

transportnoun
ogół działań związanych z przemieszczaniem towarów i/lub ludzi za pomocą środków lokomocji;

transportera [~de ~t] verb

przetransportowaćverb
przewieźć coś lub kogoś przy pomocy środków transportu

transportowaćverb
przewozić coś lub kogoś z jednego miejsca na drugie przy pomocy środków transportu

vespa [~n vespor] substantiv

skuter(motoryzacja) jednoślad o małych kołach, nisko zawieszonym silniku (najczęściej pod siedzeniem) i obudowanym podwoziu;
noun