rad betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| rad | sznurgrupa ludzi, zwierząt lub przedmiotów ustawionych jeden za drugim werspodstawowa jednostka wersyfikacyjna, najczęściej złożona z jednej linijki tekstu |
| rad [~en, ~er] | szeregciąg osób lub przedmiotów ustawionych obok siebie w linii prostej |
| radar [~n] substantiv | radar(technologia, technika, techniczny) urządzenie emitujące fale elektromagnetyczne określonej długości i odbierające te fale odbite od obiektów i na tej podstawie określające położenie tych obiektów; |
| radavstånd [~et; pl. ~] substantiv | interlinianoun leading(termin typograficzny) odległość w pionie pomiędzy sąsiednimi wierszami drukowanego tekstu; |
| radband [~et; pl. ~] substantiv | różaniec(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) cykl modlitw odmawianych w określonej kolejności; różaniec(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) sznur z paciorkami, służący do liczenia odmawianych modlitw lub praktyk medytacyjnych w różnych religiach |
| radda [~n raddor] substantiv | dziwkarz(pospolicie) mężczyzna korzystający z usług prostytutek, także: mężczyzna często zmieniającym partnerki seksualne |
| radera [~de ~t] verb | wymazywaćverb |
| radergummi [~t ~n] substantiv | gumka(edukacja, edukacyjny) (biurowość, biurowy) kawałek kauczuku służący do wycierania śladów ołówka i kredek z papieru; |
| radian [~en ~er] substantiv | radian(matematyka, matematyczny) (jednostka miary) jednostka miary łukowej kąta płaskiego, określona w taki sposób, że jeden radian to taki kąt środkowy, którego ramiona wycinają na okręgu łuk o długości równej promieniowi tego okręgu; |
| radie [~n ~r] substantiv | promień(geometria) odcinek łączący środek koła, okręgu, sfery lub kuli z dowolnym punktem położonym na jej brzegu, długość tego odcinka; szprychanoun |
| radikal | radykalnyktóry jest skutkiem zdecydowanych, bezkompromisowych działań radykałekstremista, zwolennik radykalizmu, osoba o poglądach skrajnych rdzennydotyczący rdzenia |
| radikalism [~en] substantiv | radykalizmnoun |
| radio | radio(technologia, technika, techniczny) urządzenie do odbioru takich audycji; radioinstytucja nadająca audycje za pomocą fal elektromagnetycznych radiowyzwiązany z radiem, charakterystyczny dla radia, przekazywany przez radio |
| radioaktiv [~t ~a] adjektiv | promieniotwórczyadjective radioaktywnyadjective |
| radioaktivitet [~en] substantiv | radioaktywność(fizyka, fizyczny) zdolność jąder atomowych do samorzutnej emisji promieniowania korpuskularnego alfa lub beta albo promieniowania elektromagnetycznego gamma |
| radioamatör [~en ~er] substantiv | radiooperatornoun |
| radiolog [~en ~er] substantiv | radiolognoun |
| radiometer [~n radiometrar] substantiv | radiometr(fizyka, fizyczny) przyrząd do wykrywania promieniowania elektromagnetycznego i określania jego intensywności; |
| radiomottagare [~n; pl. ~, best. pl. -mottagarna] substantiv | radioodbiornik(technologia, technika, techniczny) urządzenie służące do odbioru sygnału radiowego; |
| radiotelegrafist [~en ~er] substantiv | radiotelegrafistanoun |
| radioteleskop [~et; pl. ~] substantiv | radioteleskop(astronomia, astronomiczny) teleskop, który wykorzystuje fale radiowe do obserwacji odległych obiektów astronomicznych; |
| radium [~et el. radiet el. ~] substantiv | rad(chemia, chemiczny) promieniotwórczy pierwiastek chemiczny o liczbie atomowej 88, srebrzystobiały metal; |
| radja | radża(historia, historyczny, historycznie) tytuł lokalnego władcy w Indiach |
| Radler | radler(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) (spożywczy) napój stanowiący mieszankę jasnego piwa i innego napoju bezalkoholowego; |
| radon [~et] substantiv | radon(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Rn i liczbie atomowej 86, promieniotwórczy gaz szlachetny, bezbarwny i bezwonny; |
| abdikera [~de ~t] verb | abdykować(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) zrzekać się władzy monarszej; dokonywać abdykacji |
| abonnera [~de ~t] verb | abonowaćverb prenumerowaćverb |
| absolvera [~de ~t] verb | rozgrzeszyćverb |
| absorbera [~de ~t] verb | absorbować(chemia, chemiczny) (fizyka, fizyczny) pochłaniać substancję, energię; wiązać chemicznie |
