Svensk-Polsk ordbok »
konkubin betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| konkubin [~en ~er] substantiv | konkubina(dawniej, dawny) nałożnica konkubina(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) kobieta żyjąca z mężczyzną bez zawarcia związku małżeńskiego nałożnica(dawniej, dawny) kobieta żyjąca bez ślubu z mężczyzną, który stoi wyżej w hierarchii społecznej |
