horn betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| horn [~et; pl. ~] substantiv | poroże(łowiectwo, łowiecki) oba rogi samca jeleniowatych róg(anatomia, anatomiczny) część kości gnykowej; część rdzenia kręgowego róg(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rodzaj instrumentu dętego blaszanego; róg(zoologia, zoologiczny) (anatomia, anatomiczny) twardy wyrostek występujący na głowie niektórych ssaków, zwykle parzyście; rógnoun |
| hornhinna [~n -hinnor] substantiv | rogówka(anatomia, anatomiczny) wypukła zewnętrzna warstwa gałki ocznej; twardówkowy(anatomia, anatomiczny) związany z twardówką, dotyczący twardówki |
| hornist [~en ~er] substantiv | waltornista(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) muzyk, który gra na waltorni waltornistka(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) kobieta, która gra na waltorni |
| Afrikas horn | Róg Afryki(geografia, geograficzny) inna nazwa Półwyspu Somalijskiego |
| alphorn | róg alpejski(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) ludowy instrument dęty przypominający trombitę; |
| behornad [behornat ~e] adjektiv | jurny(przestarzałe, przestarzały) pełen temperamentu, żywotności |
| bläckhorn [~et; pl. ~] substantiv | kałamarznoun |
| bockhornsklöver [~n] substantiv | kozieradka(botanika, botaniczny) Trigonella, rodzaj aromatycznych roślin z rodziny bobowatych, używanych jako przyprawa i w celach leczniczych; kozieradka(kulinaria, kulinarny, kulinarnie) przyprawa z nasion kozieradki pospolitej (Trigonella foenum-graecum) |
| flygelhorn [~et; pl. ~] substantiv | skrzydłówka(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) rodzaj instrumentu dętego; |
| hjorthorn [~et; pl. ~] substantiv | poroże(łowiectwo, łowiecki) oba rogi samca jeleniowatych |
| noshornsleguan | |
| skohorn [~et; pl. ~] substantiv | łyżka do butównoun |
| slidhornsdjur [~et; pl. ~] substantiv | krętorogienoun |
| ta tjuren vid hornen | wziąć byka za rogipodjąć się czegoś ważnego bez wahania się, bez zastanowienia |
| tvåhornig | dwurogimający dwa rogi dwurożnymający dwa rogi |
| ymnighetshorn [~et; pl. ~] substantiv | róg obfitości(książkowy) źródło niekończących się dóbr; bogactwo, obfitość |
