german betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| german [~en ~er] substantiv | Germanin(etnografia, etnograficzny) członek plemienia indoeuropejskiego zamieszkującego w średniowieczu tereny północnej i środkowo-północnej Europy; Germankanoun |
| Germania | Germania(geografia, geograficzny) (historia, historyczny, historycznie) starożytna nazwa ziem na wschód od Renu i na północ od Dunaju; |
| germanism [~en ~er] substantiv | germanizm(językoznawstwo, językoznawczy) wyraz, zwrot, forma gramatyczna zapożyczona do jakiegoś języka z języka niemieckiego; |
| germanist [~en ~er] substantiv | germanista(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (edukacja, edukacyjny) znawca języka, literatury i kultury niemieckiej germanistka(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (edukacja, edukacyjny) znawczyni języka, literatury i kultury niemieckiej |
| germanistik [~en] substantiv | germanistyka(edukacja, edukacyjny) dyscyplina humanistyczna zajmująca się literaturą niemiecką i językiem niemieckim |
| germanistisk [~t ~a] adjektiv | germanistycznyadjective |
| germanium [~et el. germaniet el. ~] substantiv | german(chemia, chemiczny) pierwiastek chemiczny o symbolu Ge i liczbie atomowej 32; |
| germanofil | germanofilzwolennik Niemców i wszystkiego, co niemieckie |
| germansk [~t ~a] adjektiv | germańskiadjective |
| Ingermanland substantiv | Ingrianoun |
| pangermanism | pangermanizm(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) nacjonalistyczna doktryna polityczna postulująca zjednoczenie wszystkich ludów germańskich |
| urgermanska [~n] substantiv | pragermańskinoun |
