Svensk-Polsk ordbok »

europa betyder på polska

SvenskaPolska
Europa substantiv

Europa(geografia, geograficzny) część świata położona na półkuli północnej, stanowiąca razem z Azją kontynent zwany Eurazją;
noun

Europa(mitologia grecka) królewna tyryjska i królowa kreteńska, córka Agenora i kochanka Zeusa oraz matka Minosa, Radamantysa i Sarpedona;
noun

Europaparlamentet

Parlament Europejski(politologia, polityka, politologiczny, polityczny) jednoizbowy parlament reprezentujący obywateli Unii Europejskiej;

europaparlamentsval

eurowyborywybory do Parlamentu Europejskiego

europaväg [~en ~ar] substantiv

trasa europejskanoun

Centraleuropa substantiv

Europa Środkowa(geografia, geograficzny) region w centralnej Europie;
noun

Mellaneuropa substantiv

Europa Środkowa(geografia, geograficzny) region w centralnej Europie;
noun

neuropati

neuropatia(medycyna, medyczny) stan chorobowy dotykający nerwy, zaburzający przewodzenie informacji ruchowych i czuciowych wzdłuż włókien nerwowych, wywołujący ból, drętwienie, mrowienie, uczucie palenia i osłabienia kończyn;

Nordeuropa substantiv

Europa Północna(geografia, geograficzny) różnie definiowany region znajdujący się na północ od Europy Środkowej
noun

Sydeuropa substantiv

Europa Południowa(geografia, geograficzny) różnie definiowany region znajdujący się na południe od Europy Środkowej
noun

Västeuropa substantiv

Europa Zachodnia(geografia, geograficzny) nazwa stosowana dla określenia państw zachodniej części Europy, ze względu na ich przynależność geograficzną, historyczną i kulturową;
noun

Östeuropa substantiv

Europa Wschodnia(geografia, geograficzny) różnie definiowany region znajdujący się na wschód od Europy Środkowej, graniczący z Azją;
noun