dyr betyder på polska
| Svenska | Polska |
|---|---|
| dyr [~t ~a] adjektiv | drogiadjective kosztownyadjective |
| dyrbar [~t ~a] adjektiv | cennyadjective zasobnyadjective |
| dyrbarhet [~en ~er] substantiv | klejnot(jubilerstwo, jubilerski) drogocenny kamień lub wyrób jubilerski |
| dyrgrip [~en ~ar] substantiv | klejnot(jubilerstwo, jubilerski) drogocenny kamień lub wyrób jubilerski kosztownośćnoun |
| dyrk [~en ~ar] substantiv | Dzietrzych(staropolski) imię męskie wytrych(technologia, technika, techniczny) zakrzywiony pręt zastępujący klucze, którym otwiera się zamki; |
| dyrka [~de ~t] verb | adorować(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) oddawać cześć Bogu lub obiektom kultu religijnego czcićverb wielbić(przestarzałe, przestarzały) czcić, oddawać cześć |
| dyrkan [best. ~] substantiv | adoracjanoun czczenienoun |
| dyrkare [~n; pl. ~, best. pl. dyrkarna] substantiv | wyznawca(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) ktoś, kto kultywuje jakąś religię, wyznaje ją; |
| dyrt | drogood: drogi (wart dużo pieniędzy) |
| avgudadyrkan [best. ~] substantiv | bałwochwalstwo(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (pejoratywnie, pejoratywny) kult bożków (bałwanów); |
| avgudadyrkare | bałwochwalcaczciciel bożków bałwochwalczyzwiązany z bałwochwalstwem lub bałwochwalcą, dotyczący bałwochwalstwa czcicielczłowiek, który oddaje cześć komuś lub czemuś |
| bedyra [~de ~t] verb | zaklinać sięverb zapewniaćverb |
