Svensk-Polsk ordbok »

brons betyder på polska

SvenskaPolska
brons

brąz(hutnictwo, hutniczy) stop miedzi z cyną; także stopy miedzi z innymi metalami;

brązprzedmiot (medal, rzeźba itp.) wykonany z brązu (1.1)

brons [~en, ~er] substantiv

spiżnoun

bronsmedalj [~en ~er] substantiv

brązowy medalnoun
medal przyznawany za trzecie miejsce w zawodach sportowych, w konkursach, na wystawach itp.

Bronsåldern

epoka brązu(archeologia, archeologiczny) epoka prehistorii i starożytności, następująca po epoce kamienia i poprzedzająca epokę żelaza;