vetenskap w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| vetenskap [~en ~er] substantiv | nauka(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) usystematyzowana, wielokrotnie rzeczowo weryfikowana i rzetelna wiedza; |
| vetenskaplig [~t ~a] adjektiv | naukowyadjective |
| vetenskapligt | naukowow sposób naukowy |
| vetenskapsman [~nen; pl. -män, best. pl. -männen] substantiv | naukowiecnoun uczonynoun uczonynoun |
| bibelvetenskap | biblistyka(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) szereg dyscyplin naukowych zajmujących się badaniem Biblii; |
| datavetenskap [~en] substantiv | informatykanoun |
| kulturvetenskap [~en ~er] substantiv | kulturoznawstwo(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) nauka o kulturze |
| litteraturvetenskap [~en] substantiv | literaturoznawstwo(literatura, literaturoznawstwo, literaturoznawczy) dyscyplina humanistyczna zajmująca się literaturą; |
| musikvetenskap [~en] substantiv | muzykologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) naukowe badania nad muzyką w aspekcie historycznym, teoretycznym czy też fizycznej natury dźwięku; |
| naturvetenskap [~en ~er] substantiv | |
| neurovetenskap [~en ~er] substantiv | neurobiologia(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) termin na określenie różnych dziedzin nauki, których przedmiotem badań jest układ nerwowy; |
| pseudovetenskap [~en ~er] substantiv | pseudonaukanoun |
| rättsvetenskap [~en] substantiv | prawoznawstwo(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) (prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) ogół wiedzy o prawie |
| skogsvetenskap [~en] substantiv | nauki leśnenoun |
| språkvetenskap [~en ~er] substantiv | językoznawstwo(językoznawstwo, językoznawczy) nauka o języku; |
| statsvetenskap [~en] substantiv | politologianoun |
| tvärvetenskaplig [~t ~a] adjektiv | interdyscyplinarny(naukoznawstwo, nauka, naukoznawczy, naukowy) dotyczący kilku dyscyplin naukowych |
