vek w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| vek [~t ~a] adjektiv | cherlakadjective chuchroadjective giętkiadjective kruchy(przenośnie, przenośnia) nietrwały, delikatny, słaby wrażliwyadjective wymoczek(potocznie, potoczny) mężczyzna blady, słaby, niemęski i wątły, najczęściej młody |
| veke [~n vekar] substantiv | knotnoun |
| vekhet [~en] substantiv | uległośćnoun ustępliwośćnoun |
| vektor [~n ~er ] substantiv | wektor(biologia, biologiczny) organizm lub cząsteczka zdolna do przeniesienia fragmentu DNA do komórki biorcy; wektor(geometria) (fizyka, fizyczny) obiekt będący wielkością określoną przez wartość liczbową (moduł), zwrot i kierunek, ale bez punktu zaczepienia; wektor(geometria) (fizyka, fizyczny) para punktów, przedstawiana geometrycznie w postaci odcinka ze strzałką; wektor(informatyka, informatyczny) sposób, w jaki można zainfekować urządzenie wektor(informatyka, informatyczny) tablica jednowymiarowa; wektor(matematyka, matematyczny) w szerszym znaczeniu: element przestrzeni liniowej, czyli obiekt, który może być skalowany i dodawany; wektor(medycyna, medyczny) (weterynaria, weterynaryjny) organizm przenoszący pasożyta lub drobnoustrój zakaźny; |
| vektorgrafik [~en] substantiv | |
| vektorprodukt | |
| avvika [-vek, -vikit, -viken -viket -vikna, pres. -viker] verb | odbiegaćverb |
| beveka [bevekte el. bevekade, bevekt el. bevekat, bevekt el. bevekad n. bevekt el. bevekat, pres. beveker el. bevekar] verb | nakłaniaćverb namawiaćverb poruszać(przenośnie, przenośnia) wzruszać wzruszaćverb |
| bevekelsegrund [~en ~er] substantiv | motyw(psychologia, psychologiczny) bodziec skłaniający do działania motywacjanoun pobudkanoun |
| invektiv [~et; pl. ~] substantiv | inwektywanoun |
| obeveklig [~t ~a] adjektiv | nieprzebłaganyadjective nieubłaganyadjective |
| påvekrona | tiara(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (historia, historyczny, historycznie) pontyfikalna korona papieska; |
| svika [svek, svikit, sviken sviket svikna, pres. sviker] verb | nawalić(potocznie, potoczny) zawieść w czymś, nie zdołać zrobić czegoś z własnej winy nawalić(potocznie, potoczny) zepsuć się niedostateczny(urzędowy) (edukacja, edukacyjny) najniższa ocena szkolna, stopień niedostateczny oblewaćverb zabraknąćverb zawodzićverb |
| svekfull [~t ~a] adjektiv | podstępnyadjective |
| tveka [~de ~t] verb | wahaćverb |
| tvekan [best. ~] substantiv | wahanienoun |
| tveklöst | niewątpliwieod: niewątpliwy; z pewnością, bez wątpienia |
