utgång w języku polskim

Szwedzki	Polski
utgång [~en ~ar] substantiv	wyjazdnoun fakt wyjechania skądś, opuszczenia jakiegoś miejsca wyjścienoun droga lub otwór, którym się wychodzi wyjścienoun spotkanie towarzyskie poza własnym domem wynik(sport, sportowy) stan spotkania/meczu noun wyniknoun rezultat, skutek
utgångsläge [~t ~n] substantiv	punkt wyjścianoun początkowe położenie, stan inicjujący jakiś proces, podłoże zmiany, źródło wydarzeń
utgångspunkt [~en ~er] substantiv	punkt wyjścianoun początkowe położenie, stan inicjujący jakiś proces, podłoże zmiany, źródło wydarzeń założenienoun teza stanowiąca punkt wyjścia do dalszych rozważań i dalszego toku rozumowania

Szwedzki

Polski

utgång [~en ~ar] substantiv

wyjazdnoun
fakt wyjechania skądś, opuszczenia jakiegoś miejsca

wyjścienoun
droga lub otwór, którym się wychodzi

wyjścienoun
spotkanie towarzyskie poza własnym domem

wynik(sport, sportowy) stan spotkania/meczu
noun

wyniknoun
rezultat, skutek

utgångsläge [~t ~n] substantiv

punkt wyjścianoun
początkowe położenie, stan inicjujący jakiś proces, podłoże zmiany, źródło wydarzeń

utgångspunkt [~en ~er] substantiv

punkt wyjścianoun
początkowe położenie, stan inicjujący jakiś proces, podłoże zmiany, źródło wydarzeń