słownik Szwedzko-Polski »

uppror w języku polskim

SzwedzkiPolski
uppror [~et; pl. ~] substantiv

buntnoun
wystąpienie przeciwko władzy lub autorytetowi np. państwa, innych ludzi

insurekcja(książkowy) powstanie zbrojne
noun

powstanienoun
zbrojne wystąpienie ludności państwa, miasta lub pewnego obszaru, skierowane przeciw dotychczasowej władzy, najczęściej okupacyjnej;

rebelianoun
zbrojny bunt przeciwko istniejącej władzy

rewoltanoun
zbrojny spisek, bunt

zamieszkinoun
demonstracje, uliczne manifestacje i starcia wyrażające bunt przeciwko władzy;

upprorisk [~t ~a] adjektiv

powstańczyadjective
związany z powstaniem, dotyczący powstania

göra uppror

powstawaćwzniecać powstanie, rozpoczynać walkę zbrojną

zbuntowanyczłowiek, który uległ buntowi

Warszawaupproret

powstanie warszawskie(historia, historyczny, historycznie) działania zbrojne podjęte przez żołnierzy Armii Krajowej na terenie Warszawy i w jej okolicach od 1 sierpnia 1944 roku;