słownik Szwedzko-Polski »
ukraina w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| Ukraina substantiv | Ukraina(geografia, geograficzny) (politologia, polityka, politologiczny, polityczny) państwo w Europie ze stolicą w Kijowie; |
| ukrainare [~n; pl. ~, best. pl. ukrainarna] substantiv | Ukrainiec(etnografia, etnograficzny) człowiek narodowości ukraińskiej, obywatel Ukrainy, mieszkaniec Ukrainy |
| Karpato-Ukraina | Zakarpacie(historia, historyczny, historycznie) (geografia, geograficzny) region historyczny w dzisiejszej zachodniej Ukrainie, na pograniczu z Polską, Słowacją, Węgrami i Rumunią; |
