trumpet w języku polskim

Szwedzki	Polski
trumpet [~en ~er] substantiv	trąbka(muzykologia, muzyka, muzykologiczny, muzyczny) bezstroikowy, dęty, blaszany instrument muzyczny lub sygnalizacyjny z ustnikiem; noun
trumpeta [~de ~t] verb	trąbićverb wydawać dźwięk podobny do dźwięku trąbki lub trąby trąbićverb wydawać dźwięk trąbką lub trąbą
trumpetare [~n; pl. ~, best. pl. trumpetarna] substantiv	gruchacz(ornitologia, ornitologiczny) ptak z rodziny Psophiidae; noun trębacznoun
med pukor och trumpeter	z pompąwystawnie
örontrumpet [~en ~er] substantiv	trąbka słuchowa(anatomia, anatomiczny) kanał, który łączy jamę bębenkową ucha środkowego z górną częścią gardła; noun

Historia wyszukiwania