trött w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| trött [n. ~, ~a] adjektiv | zmęczonyadjective |
| trötta [~de ~t] verb | męczyćverb nużyćverb |
| trötta ut | nużyćwywoływać znudzenie lub wyczerpanie swoją jednostajnością |
| trötthet [~en] substantiv | zmęczenienoun |
| tröttna [~de ~t] verb | męczyćverb zużywać(książkowy) (przenośnie, przenośnia) tracić siły psychiczne lub fizyczne |
| beströ [beströdde, bestrött, beströdd n. bestrött, pres. beströr] verb | rozchodzićverb rozproszenieverb |
| dödstrött [n. ~, ~a] adjektiv | wyczerpany(przenośnie, przenośnia) skrajnie zmęczony |
| dösdstrött | wyczerpywaćo słowach, tematach itp. powiedzieć już wszystko w danej sprawie |
| förströdd [förstrött förströdda] adjektiv | rozkojarzonyadjective roztargnionyadjective |
| outtröttlig [~t ~a] adjektiv | niezmordowanyadjective |
| strö [strödde, strött, strödd, n. strött, pres. strör] verb | posypywaćverb |
| törnbeströdd [-bestrött ~a] adjektiv | ciernistyadjective kolczastyadjective |
