testa w języku polskim
| Szwedzki | Polski |
|---|---|
| testa [~de ~t] verb | testowaćverb testowaćverb |
| testament | testament(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem; |
| testamente [~t ~n] substantiv | testament(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) dokument, w którym człowiek określa, co po jego śmierci należy zrobić z jego majątkiem; |
| testamentera [~de ~t] verb | zostawiaćverb |
| testator [~n ~er ] substantiv | spadkodawca(prawo, prawoznawstwo, prawniczy, prawoznawczy) osoba pozostawiająca spadek |
| Gamla testamentet | Stary Testament(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) część Biblii, w skład której wchodzą księgi przejęte z judaizmu, napisane przed naszą erą; |
| gammaltestamentlig [~t ~a] adjektiv | starotestamentowy(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany ze Starym Testamentem, dotyczący Starego Testamentu |
| Nya Testamentet | Nowy Testament(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) (biblijny) część Biblii złożona z 27 ksiąg opisujących wydarzenia z życia Jezusa i pierwotnego Kościoła; |
| nytestamentlig [~t ~a] adjektiv | nowotestamentowyadjective |
| protestant [~en ~er] substantiv | protestant(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) człowiek wyznający protestantyzm, członek któregoś z kościołów protestanckich |
| protestantisk [~t ~a] adjektiv | protestancki(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) związany z protestantami lub protestantyzmem |
| protestantism [~en] substantiv | protestantyzm(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) jeden z głównych kierunków chrześcijaństwa, składający się z wierzeń powstałych głównie na skutek ruchów reformacyjnych wewnątrz Kościoła rzymskokatolickiego rozpoczętych w XVI wieku; |
