tabernakel w języku polskim

Szwedzki	Polski
tabernakel [tabernaklet; pl. ~ el. tabernakler, best. pl. tabernaklen el. tabernaklerna] substantiv	tabernakulum(religioznawstwo, religia, religioznawczy, religijny) szafka umieszczona na ołtarzu w kościele katolickim, przeznaczona do przechowywania hostii noun

Historia wyszukiwania