stund w języku polskim

Szwedzki	Polski
stund [~en ~er] substantiv	chwilanoun bardzo krótki czas chwilanoun punkt w czasie momentnoun krótki odcinek czasu
stundom adverb	czasemadverb niekiedy, co pewien czas
stundtals adverb	chwilamiadverb czasemadverb niekiedy, co pewien czas
alldenstund subjunktion	jako żeconjunction skoro; ponieważ; z uwagi na fakt, że podczas gdyconjunction natomiast, kiedy, za to zważywszy żeconjunction
instunda	przybliżaćprzesuwać coś bliżej
morgonstund har guld i mund	kto rano wstaje, temu Pan Bóg dajeludziom pracowitym dobrze się wiedzie, bo wszystko im sprzyja, nawet sam Bóg

Historia wyszukiwania